Vandaag is het elf februari het is nu net half twaalf s' ochtends, maar het voelt al een stuk later. We zitten namelijk nog in het ritme van Nieuw Zeeland waar het nu net half drie s' middags is. Gisteravond vlogen we van Auckland naar Brisbane. We zijn nu, zo'n veertien uur verder, nog steeds op datzelfde vliegveld om te wachten op onze volgende vlucht naar Cairns die om half zes vanavond gaat. Nog even wachten dus... Dat geeft mij mooi de gelegenheid om de afgelopen weken even in mijn hoofd voorbij te laten gaan en weer even in het droomwereldje van het mooie Nieuw Zeeland te duiken. Terug naar het land van de onvindbare kiwi birds, de bijzondere Maori cultuur, de oogverblindend mooie natuur, de prettig gestoorde buschauffeurs, de overheerlijke Hokey Pokey ice creams, natuurlijk; The Lord Of The Rings en niet te vergeten... het land waar het, gek genoeg, vier seizoenen op één dag kan zijn.  Oscar heeft jullie al kennis laten maken met de schoonheden van het Noorder eiland, ik zal jullie meenemen naar de wonderen van het Zuider eiland.  Nadat in het hostel in Wellington om kwart over zes al de wekker ging, bereidden we ons voor op de ferry tocht die ons naar het Zuider eiland zou vervoeren. Omdat Oscar sinds zijn haaienduik ervaring niet zo'n heel goede herinnering meer heeft aan boten namen we maar wat pilletjes in voor de zekerheid om misselijkheid te voorkomen. Eenmaal op de boot hadden we niet eens tijd om aan misselijkheid te denken omdat onze aandacht was gevestigd op de prachtige plaatjes waar we langs vaarden. Grote groene gebergte, rotsen en afgelegen stranden. Wij zaten op het zonnedek waar we lekker konden uitwaaien. Op een gegeven moment riep de kapitein om: "Dolphins on the right side of the boat", waardoor vervolgens het hele dek volstroomde met mensen. Gelukkig stonden wij er al en hadden dus een plekje op de eerste rij. Het was een hele groep dolfijnen die de hele tijd uit het water sprongen en met de boot mee zwommen. Ooit de Titanic gezien? Zoiets dus.  Na drie uur varen kwamen we aan in Picton waar onze oude vertrouwde Magic bus al op ons stond te wachten met uiteraard een nieuwe buschauffeur. Allan was zijn naam het was een al wat oudere hele nuchtere man, het zou zo een Zeeuw kunnen zijn. Een Zeeuw was hij natuurlijk op de een of andere manier ook.  Hij bracht ons naar onze eerste bestemming: Nelson, wat bekend staat als de zonnigste stad van het land. Het deed gelukkig zijn naam eer aan, want wij hadden prachtig weer. Na een rondleiding door het stadje te hebben gehad bracht Allan ons naar ons hostel genaamd: Paradiso. Dat belooft wat dachten wij. Het was gelukkig een gezellig hostel met goede kamers, een zwembad, een sauna een bubbelbad en niet te vergeten een stel hangmatten waar we vaak lekker in konden relaxen.  Het Paradiso busje bracht ons naar het centrum waar we onze boodschappen konden doen voor de komende dagen. Het was al laat in de middag dus we zouden de volgende dag het stadje écht ingaan. Terug bij het hostel had Oscar nieuwe voetbalvrienden gemaakt waarmee hij naar een parkje ging om ze wat trucjes bij te brengen. Dat was blijkbaar gelukt want de eerstvolgende dagen ging hij door het leven met de bijnamen: Messi, Maradonna en Twinkle Toes.    Toen we wakker werden de volgende dag gingen we opzoek naar het gratis ontbijt. Helaas was alles, om negen uur al bijna op. Ach geroosterde broodkontjes zijn ook lekker. We gingen vandaag op onderzoek uit in Nelson en hebben lekker door het stadje heen gelopen, gepicknickt in het parkje en genoten van het lekkere weer. Nelson was op zich niet echt heel bijzonder qua natuur of mooie gebouwen, het had wel een leuke gezellige sfeer. In het hostel hebben we ons lekker teruggetrokken in de hangmatten met een muziekje op bij het zwembad om even weg te dromen.  Die avond hebben we nog even lekker geprofiteerd van de sauna en het zwembad, want dat heb je ook niet in ieder hostel.   Toen de wekker weer vroeg ging hebben we ons klaargemaakt voor weer een nieuwe dag. Vandaag bracht de bus ons naar Greymouth. Er was ons van te voren al verteld dat daar niets te doen was dus besloten we er maar een nachtje te blijven. De weg er naartoe duurde lang, maar wel met leuke stops tussendoor. We stopten bij een bospad wat ons naar een heel apart mooi afgelegen strand leidde. Na de wandeling en, natuurlijk, wat foto's te hebben gemaakt sprongen we in de bus naar de volgende stop bij een seal colony. Heel leuk lagen daar een hoop zeehonden bij elkaar op een aantal rotsen met elkaar te stoeien maar voornamelijk gewoon lekker lui te zijn. Heerlijk leventje.. Toch Sil?  De laatste stop was bij de beroemde Pancake Rocks. Die, de naam zegt het al, verdomd veel lijken op een stapel lekkere pannenkoeken. Het leek ons toch verstandiger om onze tanden er maar niet in te zetten, dus bleven we keurig achter de hekken staan. Om half vijf eenmaal in Greymouth aangekomen gingen we weer op zoek naar een supermarkt aangezien er in Franz Josef alleen maar een klein zeer prijzig supermarktje zou zijn. We hadden in de bus nog een ander Nederlands meisje leren kennen waar we die dag mee optrokken. De dame bij de receptie had ons bij het inchecken verteld dat er een pool competition zou  zijn om negen uur vanavond en dat we daar bargeld mee konden winnen. Nadat wij er na een tijdje zoeken naar een zwembad op werden geattendeerd dat het geen zwembad spel was, maar een pool spel met keu's en gekleurde ballen die je in gaatjes moet schieten. Wat een tegenvaller, haha we konden er gelukkig wel om lachen met zijn allen. Ze hadden in dit hostel wel free wifi dus hebben we daar lekker gebruik van gemaakt.    Weer vroeg ging de wekker, we gingen vandaag naar Franz Josef. Daar hadden we heel veel zin in. We waren benieuwd naar de gletsjer, de mooie wandelingen en dit was natuurlijk de plaats waar onze skydive plaatsvond. Begin de middag kwamen we aan in Franz Josef waar de bus ons, na het inchecken, meteen meenam naar gletsjer waar we een gratis wandeling konden doen. Het was heel bijzonder, de gletsjer was dan niet zo stralend wit als we gedacht hadden maar dat maakte niet zoveel uit. We waren met de groep naar de gletsjer rivier geklommen, waar allemaal brokken ijs in lagen. Heel stoer staken we onze handen in de rivier maar die waren er al heel snel weer uit! Wat was dat koud, natuurlijk, want het komt van een gletsjer. Na deze wandeling, hebben we even door het dorpje gelopen. Dat duurde niet lang, want het dorpje had maar één straat, haha. In het hostel maakten we kennis met een Nederlandse jongen en een Koreaanse jongen. Dat is trouwens  een grappig verhaal.. Die Koreaan was een jongen van zestien die zelf in Nelson woonde. Hij had wat slechte cijfers gehaald op school, waardoor zijn vader hem maar het huis uit had gestuurd voor tien dagen. Hij kreeg vijfhonderd dollar mee en hij moest maar eens goed gaan nadenken. Hij ging liftend het Zuider eiland over met het geld dat hij had gekregen van zijn vader. Dat leek ons eigenlijk helemaal niet zo verkeerd, haha rare kiwi's.  We hebben die avond Lord of the Rings 1 gekeken met een groep van het hostel.    De volgende dag zou onze skydive gaan gebeuren. We hadden ons helemaal aangekleed en klaargemaakt ervoor toen we bericht kregen dat het niet doorging. Te veel wind. We werden op de lijst van de dag erna gezet. Duimen dan maar dat het morgen beter zou zijn. We zijn die dag een wandeling gaan maken naar een soort tunnel of grot dat een heel stuk met water gevuld was. De grot leidde ons naar glowworms. Wij met een zaklampje, ijskoude natte schoenen en voeten door de grot heen, dat was wel een avontuur. We hebben een hele hoop glowworms gezien!   De dag van de sprong was aangebroken. Het was stralend weer dus we hadden goede moed. Om elf uur stonden we bij het kantoortje en maakte kennis met de andere skydivers. We reden naar een klein vliegveld en zagen ons vliegtuigje al staan. We maakten kennis met onze instructeurs en kregen speciale pakken aan. Os en ik wilden allebei foto's en een video erbij dus moesten we van te voren zo'n irritant interview geven waarbij, als je hem later terugkijkt altijd denkt: "Hoezo doe ik zo belachelijk?!". Maar goed, dat hoort erbij. Toen we in het vliegtuig zaten waren we best zenuwachtig maar hadden er vooral heel veel zin in! Oscar, de stoere man, mocht als eerste. Daar ging hij dan. We zagen hem zo vanaf vijftienduizend feet (ongeveer vijf kilometer) naar beneden vallen. Niet te veel nadenken en blijven lachen (en keihard schreeuwen!). Toen ging ook ik naar beneden. MAN wat ging dat hard! Dat kun je je niet voorstellen zo hard. En wat ontzettend gaaf! Toen eenmaal de parachute was opengeklapt konden we genieten van het mooiste uitzicht. Hetgeen waarvoor we deze plek hadden gekozen. Aan de ene kant uitzicht op de beide gletsjers, wit gebergte en Mount  Cook, aan de andere kant de Tasmaanse zee en onder ons nog regenwoud. We mochten zelf ook sturen wat echt heel leuk was. Wat een ervaring.. om nooit te vergeten...! Die dag voelden we ons een beetje onstabiel en wiebelig dus besloten het maar rustig aan te doen verder.    Na drie nachten Franz Josef waren we aangekomen in Wanaka, wat bekend staat om het helderblauwe meer, Lake Wanaka. Onze nieuwe buschauffeur Rik, wat eigenlijk een Nederlander was, bracht ons daarheen. Onderweg hebben we een aantal mooie stops gemaakt onder andere bij Lake Matheson wat echt heel mooi was. Foto's komen op internet ;)  In Wanaka zijn we met nog twee Nederlanders bij het meer gaan liggen. De hitte werd ons weer even te veel dus we dachten even lekker een duik te nemen.. KOUD! Het water was ijskoud. Maar goed bikkels dat we zijn, toch maar even erin en afkoelen. Oscar, die minder last van de kou leek te hebben als ieder ander mens, ging met zijn nieuwe duikbril op de bodem eens verkennen. Het water was heel helder ook zo blauw!  Die avond hadden we een gezellig avondmaal op het balkon van ons hostel met Richelle en Martin (twee Nederlanders) en een Duitse volwassen man. Dat was ontzettend gezellig en na een hoop interessante, grappige en openhartige gesprekken zijn we lekker onder de wol gekropen.    Vandaag op weg naar een van de bekendste en meest avontuurlijke stad van Nieuw Zeeland: Queenstown. De stad waar je de bungy jump van 134 meter kan doen, kan jetboaten tussen de rotsen door, kan skydiven, kan paragliden en ja wat al niet? Helaas liet ons budget het niet toe om deze avonturen aan te gaan. Wat ons budget wel toe liet was het proberen van de beroemde Ferg Burger, daarover zometeen meer. We zouden hier drie nachten blijven. We hadden een hele Nederlandse kamer welgeteld zes van de acht waren Nederlands. We zijn vandaag het stadje gaan verkennen en hebben een heerlijk ijsje gegeten, langs het meer gelopen en straatartiesten bekeken. Queenstown is eigenlijk niet veel groter dan Renesse kwamen we achter, maar dat zijn we ondertussen wel gewend. We doken er vanavond maar niet al te laat in want de volgende ochtend gingen we met de bus naar Milford Sound waar we heel erg naar uit keken.   Het was dus zover. Vandaag zouden we naar een van Nieuw Zeelands hoogtepunten gaan, een wereldwonder en een must do! Dachten wij. Dat geloof ik ook best... Als de zon schijnt. Onze ervaring met Milford Sound was nogal in het watergevallen. Letterlijk! Kon het op een dag zoveel regenen? Milford Sound staat bekend om zijn mysterieuze Fiorden. Daar hebben we maar weinig van gezien door de mist. We hadden een boottour over het water langs de fiorden.  Wat wel weer mooi meegenomen was, was dat de watervallen nog veel groter werden door de regen. Overal stroomden watervallen vanaf. De bus was vertrokken om acht uur in de ochtend, het was hele lange busreis. We waren er pas om drie uur! Na twee uur gevaren te hebben renden we de bus weer in. We kregen onderweg nog wel lekkere fish and chips. Op de terugreis was de regen ineens verandert in sneeuw! In de zomer, hele gekke ervaring.  Om tien uur waren we pas weer bij ons hostel!    Vandaag werd een relax dag. Uitslapen, onze kleding wassen, door het stadje lopen en we zijn naar de Queenstown gardens geweest. Maar vandaag was ook de dag van de Ferg Burger. En dat is niet zomaar een Burger. De hele dag door tot diep in de nacht staan daar rijen voor de deur alsof ze gratis Ipads uitdelen. Daar moesten wij dus ook aan gaan geloven. We stonden in de rij met voornamelijk chinezen.. (waar zijn ze niet?) Om alleen al te zien hoe ze daar aan het werk gaan is al leuk. Niemand is gestrest of onaardig. De burger is een beetje te vergelijken met, voor de mensen die Spongebob kennen, de krabburger. Het is allemaal vers gemaakt met een heel speciaal recept je hebt er allerlei verschillende soorten van. Wat een gedoe om een burger, zou je denken.. Maar eerlijk is eerlijk; het was het lekkerste broodje hamburger ooit.   Dunedin was de volgende bestemming. We maakte kennis met Cam, onze nieuwe driver voor de komende tijd. Dunedin was een gewone stad net als andere steden. Niet veel te beleven. We hebben hier dus ook niet echt veel gedaan. We bleven hier ook maar een nachtje.   Een ander mooi plekje, Lake Tekapo, was onze uitstapplaats voor vandaag. We maakten nog een stop bij, jawel, de steilste straat van de wereld die we met heel de bus gingen beklimmen. Cam beloofde ons een Coca Cola fontein waar we ons flesje mee konden vullen. Steil was het, met kleine stapjes naar boven ging het wel, maar het was een hele klim. Helaas helaas, de Coca Cola fontein bleek in de realiteit maar een klein waterkraantje te zijn. He grapjas!  Os en ik zouden vandaag een tocht gaan maken op paarden door de bergen heen. Het leek ons een heel avontuur (het leek me vooral ook heel leuk om Oscar op een paard te zien hobbelen), maar helaas ging het niet door omdat er te veel wind stond. We dachten: als die paarden ons niet brengen, klimmen we zelf wel. We hebben dus de berg: Mount John beklommen en zijn naar de top gelopen waar ons een uitzicht opwachtte waar je sprakeloos van wordt. Het meer was zo ontzettend blauw, turquoise en daarnaast die bergen.. Het was schitterend. Die avond hebben we nog met de hele groep gebarbecued, dat was erg gezellig:) we sloten het af met een lekker bakje Hokey Pokey ijs, wat typisch Nieuw Zeelands is. Het is een soort vanille ijs met stukjes crunchy honing en caramel. Een aanrader!    Vandaag stond ons een lange dag te wachten. We gingen van Tekapo naar Christchurch naar Kaikoura. Veel mensen stapte uit in Christchurch en eindigden daar hun Nieuw Zeeland avontuur. Een andere reden om daar te verblijven is er ook niet echt. Ieder dag zijn daar nog naschokken van de aardbeving en een hele hoop huizen en gebouwen zijn ingestort. Het centrum mag je niet in omdat dat te gevaarlijk is. Sommige winkels zijn nu in grote containers gevestigd  wat er wel bijzonder maar ook droevig uitzag. Een puinstad.  In Kaikoura kwamen we langs zeehonden waar we echt heel dichtbij konden komen, vanaf een paar meter. Om vijf uur waren we in het hostel, we waren heel moe van de dag in de bus! We hadden een gezellige kamer vol met Duitse meiden. Oscar dook het zwembad en de sauna uiteraard weer in. We hebben lekker gerelaxt en gekletst en gegeten met zijn allen. De volgende ochtend hadden we een afspraak met een oude bekende. Greg Ashwell, die Oscar in Goes een Maori tattoo had gegeven woonde in dit dorpje. We bezochten hem, niet geheel zonder reden natuurlijk. Oscar en ik hadden lang geleden de afspraak al gemaakt. Os heeft nu een nieuwe Maori tattoo op zijn andere arm laten zetten wat als symbool staat voor deze reis en het genieten in het leven. Ik heb mijn lijfspreuk, Hakuna Matata, op mijn voet laten zetten. Allebei zijn we er heel blij mee! Een mooie herinnering aan onze reis. Op de terugweg hebben we lekker ijs gekocht en van het weertje genoten. We hebben ook nog een mooie wandeling gemaakt aan het strand.  Vanavond was ons laatste avondje op het Zuider eiland.    De ochtend erna stapten we weer op de ferry richting Wellington. We stopten nog bij een andere seal colony waar wel veertig zeehonden en baby zeehondjes lagen. De jonkies waren allemaal heel actief aan het spelen, heel lief! In Wellington bleven we een nachtje omdat we hier al waren geweest. We ontmoette Matt, de buschauffeur, de volgende ochtend, een prettig gestoorde kiwi! De bus was niet druk, er zaten maar zeven mensen in! We ziijn gestopt bij de TUI brouwerij (het bekendste bier van Nieuw Zeeland) en bij een kiwi house waar we de witte en bruine kiwi vogels hebben gezien. Het zijn nachtdieren dus ze zaten in een soort rood licht waardoor ik ze niet zo goed op de foto heb kunnen krijgen helaas. Ze zijn best groot en snel trouwens! We hoopten eigenlijk dat we er een in het wild zouden tegenkomen, maar helaas. We kwamen aan in Taupo waar we ook al waren geweest. De volgende dag gingen we naar Auckland waar we ook maar een nachtje verbleven. We hadden wel geluk dat in het Albert Park een Chinees festival was met allemaal gekleurde lampionnen, opvoeringen, kraampjes en etensstalletjes wat weer een belevenis was!  Die volgende ochtend vertrokken we in de bus naar Paihia in the Bay of Island in het Noorden van Nieuw Zeeland. Een kustplaatsje, altijd leuk. Wij waren er net in het weekend dat het Waitangi Day was, de dag dat Nieuw Zeeland een feit werd. We zaten in een leuk gezellig hostel. In de avond kwamen we, hoe toevallig, twee Zeeuwse meiden tegen, die Oscar kende van thuis. Daar hebben we de hele avond gezellig mee gekletst! Wat een toeval.   We zijn de dag erna met de ferry naar Russell (het allereerste dorpje van Nieuw Zeeland), gegaan waar we een hoop mooie wandelingen hebben gemaakt naar stranden en door het bos. Dat was heel mooi omdat je zo uitzicht had op veel eilandjes in de zee. We hadden grotendeels goed weer dus dat viel niet tegen!  De dag erna bezochten we het festivalterrein van Waitangi Day wat een hele ervaring was. Er waren eetkraampjes, kleding en sieraden kraampjes, dansgroepen en bandjes. Het was een echt Maori festival. Er waren ook niet zoveel toeristen dus we zaten lekker tussen de locals. In Nieuw Zeeland is de Maori cultuur iets heel groots en het is echt iets waar ze trots op zijn  naar mijn idee. Het is heel anders dan met de Aboriginals in Australie. De Maori mensen zien er ook allemaal heel stoer uit. Van jongs af aan lopen jongens en meiden al met grote baseball petten op en stoere kleding aan. De Maori taal wordt ook veel gebruikt in Nieuw Zeeland. Os en ik hebben al het een en ander mogen leren. Bijvoorbeeld: Kai betekent eten, Paki Paki betekent applaus, Kia Ora is een groet Waka betekent vervoersmiddel. De plaatsnamen zijn grotendeels ook Maori namen. Het is iets wat het land mooi en bijzonder maakt, vind ik. Na de laatste dagen in Paihia hebben we de èchte laatste dagen in Auckland doorgebracht, wat op zich een stad is waar niet veel te beleven is. Na ongeveer vijftien keer in drie dagen de winkelstraat door gelopen te hebben, een aantal bieb bezoekjes en park-lig-momentjes was ons Nieuw Zeeland avontuur dan echt aan zijn einde gekomen. Ik ben vast een hoop vergeten, je maakt ook zoveel mee! Dat zien jullie dan wel terug op de foto's. Het is inmiddels alweer kwart voor drie dus zo gaat de tijd toch best snel!  We hebben de afgelopen dagen in Auckland ook veel tijd besteedt aan werk zoeken in Cairns want het is nu wel echt nodig. Als we in Cairns zijn gaan we al onze energie steken in het vinden van werk hopelijk met goed resultaat. We zullen zien... Ik wens jullie heel veel plezier in het ijskoude, besneeuwde Nederland en geniet van het schaatsen!! In Cairns is het nu gemiddeld 33 graden lazen we. Wat een verschil he? De foto's komen binnenkort op de picasa site dus voor de geïnteresseerden...  Ik hoop dat ik jullie nu ook een klein beetje heb kunnen laten meedromen in de mooie wonderen van Nieuw Zeeland! Heel veel liefs Oscar en Lisa KIA ORA