Het is zo ver, het laatste hoofdstuk is aangebroken. Het laatste hoofdstuk van een reis om nooit te vergeten. We zijn weer aanbeland in Hakuna Matata. Ons vredige paleisje dat netjes op ons
heeft gewacht. Om jullie geheugens even op te frissen, dit is het gastenverblijf van Angelina en Tony waar we een aantal maanden geleden na ons auto avontuur weer helemaal tot rust zijn gekomen en
zijn hersteld van onze pijnlijke rugklachten, hevig vitamine gebrek en weinig slaap. Dit was overigens niet zo alleen onze lieve bezorgde ouders dachten daar wel zo over, haha. Nou, we zijn dus weer
in Sydney, onze basisstad van de reis. We hebben de laatste tijd weer een hoop meegemaakt, gezien en beleefd. Dit keer was het de Oostkust van Australie die we afreisden. We hadden de vorige
keer in Sydney al onze tours en onze Greyhound buspas geregeld en betaald dus daar hoefden we ons geen zorgen over te maken. De Greyhound buspas is een begrip dat bijna alle backpackers aan de
Oostkust wel bekend in de oren klinkt. Wij hadden een buspas van Cairns naar Sydney. Het enige wat je hoeft te doen is jezelf aanmelden voor de bus die je wilt nemen en zorgen dat je je papieren bij
je hebt. Alles wordt echt extreem gemakkelijk voor je gemaakt. Je boekt je bus, het hostel waar je verblijft brengt je naar de Greyhound busstop en de Greyhound brengt je naar plek van bestemming.
Eenmaal op plek van bestemming staat er alweer een ander busje van het hostel dat jij hebt gekozen op je te wachten die je weer brengt naar het volgende hostel. Is dat niet gemakkelijk? Misschien wel
iets te gemakkelijk?! 1. Cairns, 24 maart tot 25 maart Maar goed, na onze werkperiode was het weer tijd voor het echte backpackers leventje. We hadden nog een bon voor een gratis
overnachting in een hostel in Cairns dus die konden we mooi gebruiken. We hadden Cairns eigenlijk al wel gezien dus iets bijzonders hebben we hier niet gedaan. Na dit nachtje brachten we ons
geliefde autootje weer terug naar de garage, en sleepten we onze backpacks mee naar de Lagoon. Je kunt niet zwemmen in de zee in Cairns vanwege de haaien, box-jellyfishes en krokodillen dus iedereen
hangt lekker bij de Lagoon die aan het strand is gevestigd. Het is een groot zwembad waar je kunt liggen op het gras of op het zand. We zouden die dag de bus naar Mission Beach nemen om twee
uur dus konden wij mooi nog even lekker liggen bij de Lagoon. 2. Mission Beach, 25 maart tot 27 maart We kwamen in de middag aan in Mission beach. We werden opgehaald met het busje
van ons hostel en reden welgeteld tweehonderd meter verder om weer uit te stappen. We verbleven in een mooi en gezellig hostel. Het had een echte stranduitstraling. Na ons te hebben geïnstalleerd in
het hostel gingen we eens een kijkje nemen in het dorpje zelf. We liepen naar de "shopping village". Helaas viel dat een beetje tegen aangezien ze maar een winkel hadden. We besloten maar
boodschappen te gaan doen aangezien de supermarkt al snel zou sluiten. Die avond hadden we een gratis barbecue, en daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen! We hebben een gezellige avond gehad met
twee Duitse jongens en een Nederlandse jongen uit het hostel. De volgende dag maar eens kijken in het andere deel van het dorpje dat bleek wat levendiger te zijn. We hadden drie uur voordat het busje
ons weer kwam ophalen dus we hadden de tijd. Helaas hadden we het na tien minuten alweer gezien en hebben we toen maar gewacht in een cafeetje. Het weer hielp nou ook niet echt mee helaas dus op het
strand liggen zat er ook niet in. Mission beach is eigenlijk dé plek voor je skydive en het white water raften. Die dag, avond èn nacht is het blijven regen. Correctie, blijven gieten! Wat een
regen. Dat hadden wij nog nooit gezien. De straten en het zwembad waren overstroomd en het onweerde ook flink. Op de een of andere manier trok dit weer ook een soort vreemde insecten aan. Bugs heten
ze hier, ik denk een soort kevers. Er waren echt duizenden van die beesten overal. We zagen er op een vierkante meter al een stuk of honderd bij elkaar zitten. Lekker hoor. Als je er op ging staan
kraakten ze ook nog eens onder je voeten. De volgende ochtend waren we blij dat we verder gingen naar onze volgende bestemming : Townsville. 3. Townsville, 27 maart tot 29 maart Er
zijn steden waar je je vanaf het eerste moment al helemaal thuisvoelt, waar de sfeer in alle straten te vinden is en waar levendigheid en gezelligheid bovenaanstaan. Er zijn steden... Townsville was
daar dus duidelijk geen van. Op wat een van de drukste straten hoorde te zijn liepen ongeveer zeven mensen en waar winkels hoorden te zijn stonden lege panden die eruit zagen of ze klaarstonden voor
de sloop. Wij vonden het een zeer deprimerende stad. We zijn onze eerste dag dan ook doorgekomen op het free wifi plein en de tweede dag hebben we een strandje opgezocht aan de rand van de stad. Je
mocht ook hier niet zomaar zwemmen in de zee. Ze hebben een groot vierkant van netten gemaakt waardoor de jellyfishes niet heen kunnen komen. Nou ja, bijna alle jellyfishes want de kleine gevaarlijke
kunnen er nogsteeds doorheen. Daarom raden ze ook altijd aan om nog een stingersuit aan te doen. We hadden gelukkig heerlijk weer dus uiteindelijk was het zo erg nog niet.. Op ons handdoekje.. Onder
een palmboom.. In de volle zon.. Met een goed boek.. En een cocktail in mijn hand. Oh nee van dat laatste droomde ik alleen op dat moment. We namen de volgende dag de ferry naar Magnetic
Island. 4. Magnetic Island, 29 maart tot 1 april Een volle zon scheen, geen wolkje aan de lucht. Perfect weer om naar een eiland midden op zee te gaan. Magnetic Island ligt in
feite maar acht kilometer van Townsville vandaan maar het is er een compleet andere wereld. Os en ik voelden ons of we op vakantie waren.. in onze vakantie. Kan dat?! Ja dat kan. Magnetic Island
staat bekent om zijn mooie wandelroutes waarbij je koala's kunt spotten en de vele verschillende baaien waar je ook goed kunt snorkelen. We verbleven in een erg leuk hostel dichtbij het Horseshoe
Bay, een van de weinige plekken waar je stingernets hebt en dus veilig kunt zwemmen. We sliepen in een soort bungalowhuisje. Het hostel had een groot zwembad en een gezellige bar waar iedere avond
wel wat te doen was. We zijn alle baaien af geweest en hebben geprobeerd ons kleurtje weer een beetje bij te werken. Dat is wel gelukt. Het leuke was, we kwamen Marielle (waar we de eerste
maand mee hebben gereisd met de auto) weer tegen hier. Heel gezellig! We zijn met zijn drieeen gaan snorkelen in Arthur Bay en Alma Bay. We hebben weer veel mooie vissen gezien. Marielle en Os hebben
zelfs nog een grote zeeschildpad gezien. Stiekem vond ik het best wel eng omdat er heel veel kwallen zaten. Aangezien deze kwallen niet zo onschuldig zijn als in het strand bij Renesse, hou ik daar
niet zo van! Haha. We hebben die avond lekker pizza gegeten en er was een Trivia avond. We deden een soort quiz. Dit was super gezellig en we hadden het nog niet eens zo heel slecht gedaan vonden we
zelf. Ach we hebben weer veel gelachen en we zijn nog een stuk wijzer geworden ook! Nu weten we bijvoorbeeld dat Olifanten niet kunnen springen en dat Sherlock Holmes op de Bakerstreet 71 te Londen
woonde. Altijd handig! Na onze leuke vier dagen hier in het paradijsje namen we de ferry weer terug naar Townsville waar de Greyhound bus al op ons stond te wachten... 5. Airlie beach, 1
april tot 7 april De bus bracht ons verder naar het toeristische plaatsje Airlie beach. Dit is een klein beetje te vergelijken met Renesse want het gene wat je hier kunt doen is: liggen bij de
lagoon, winkeltjes kijken en uitgaan. Dat hebben wij dus ook maar lekker gedaan. Ook staat Airlie beach bekend als Thuishaven voor de Whitsunday tochten. Daar zal ik zo wat meer over vertellen.
Een van onze hoogtepunten was toch ook wel de scenic flight over het reef, de eilanden en White haven beach. Het was een klein vliegtuigje best spannend! Het was echt schitterend! Kennen jullie
allemaal dat plaatje van het reef in de vorm van een hart? Dat hebben wij dus gezien met onze eigen ogen! Wauw. Jullie zullen de foto's wel zien van al het natuurschoon. Donderdag ging onze boot naar
de Whitsundays. We hadden een mooie zeilboot en zaten met een groep van ongeveer vijfentwintig mensen. Het leuke aan deze boot was dat we zelf ook mee mochten helpen met zeilen. Os en ik boden ons
dus ook als eerste vrijwilligers aan om te helpen. Deze reis hebben we gezeild, lekker gegeten, tweemaal gesnorkeld en mooie zonsondergangen gezien. We zijn uiteraard ook weer naar White haven
en White haven beach geweest. Ik moet zeggen dat White haven wel een klein beetje tegen viel aangezien het water hoog stond en je dus niet het echte effect met de witte zandbanken en het blauwe water
kon zien. Dit hadden we gelukkig al wel vanuit de lucht gezien. Het strand was wel prachtig, je had er zulk wit en fijn zand! Dit zand is trouwens heel goed om je mee te scrubben en zelfs om je
sieraden weer te laten glanzen! Met onze stingersuits gingen we het helderblauwe water in en het leuke was: we zagen een klein haaitje! Een lemon shark was de naam. Een beetje geelachtig en twee
voetlengtes lang. Totaal ongevaarlijk natuurlijk;) na onze avonturen op de Whitsundays vaarden we terug naar de haven van Airlie Beach. Op de terugweg hebben we zelfs nog een hoop dolfijntjes gezien!
Weer in Airlie beach aangekomen hadden we nog de tijd tot kwart voor twaalf in de avond. We namen die dag namelijk de nachtbus naar onze volgende stop in Agnes Water. We hadden het geluk dat we nog
een tijd in ons oude hostel konden wachten waar we gratis wifi hadden. De tijd ging best snel gelukkig. 6. Agnes water, 8 april tot 10 april Na een nacht in de bus te hebben geslapen
kwamen we s' ochtends best gaar aan in Agnes Water. We werden door het busje naar ons hostel gebracht waar we even konden installeren. We zaten in een gezellig hostel met een echte surf/hippie sfeer.
Agnes water staat ook bekend om het surfen. Je kunt hier de goedkoopste surf lessen krijgen (zeventien dollar voor vier uur). Omdat we de basis van het surfen al wisten hadden we van het hostel onze
eigen plank gehuurd en zijn zelf gaan oefenen, en oefenen en oefenen....... Tsja zo makkelijk is dat echt niet hoor! Als je eventjes rechtop kan staan betekent het namelijk nog niet dat je kunt
surfen.. Helaas. Maar goed, we blijven proberen. Na twee leuke dagen in Agnes water gingen we weer verder naar onze volgende stop: Hervey Bay. 7. Hervey Bay, 10 april tot 11 april Hervey
Bau is voor veel mensen de opstap plaats naar Fraser Island. Voor ons daarentegen niet. In Hervey Bay is op zich niet zoveel te doen, dus zij we lekker een wandeling naar het strand en door het
stadje gaan maken. We hadden bij de supermarkt een lekker stokbrood, vlees, salade en lekker dipjes gekocht en zijn bij het strand gaan barbecuen. In Australie heb je namelijk bijna bij ieder strand
wel een barbecue staan met wat bankjes en lichten. We hebben heerlijk gegeten en genoten van de zonsondergang. We zouden maar een dagje in Hervey Bay blijven, de volgende ochtend stonden we alweer
gepakt en wel klaar om naar Rainbow Beach te gaan. 8. Rainbow Beach, 11 april tot 16 april Hoe verder naar beneden, hoe kouder het wordt.. Helaas. Toen we aankwamen in Rainbow
Beach werden we goed ontvangen in het hostel en verving ik mijn korte broek toch echt voor een lange broek! Het begon zelfs weer te regenen. Nee hè net als wij naar Fraser gaan. In de middag hadden
we een bijeenkomst in het hostel met onze Fraser Island groep waar we een dvd te zien kregen over hoe we het beste konden overleven op het eiland zonder aangevallen te worden door een Dingo, te
crashen met onze 4WD of opgegeten te worden door de tientallen haaien die erin de zee zitten. Leuk zo'n trip naar Fraser Island.. We hadden een leuke groep en zaten heel toevallig met twee
Zeeuwse meisjes in de groep. En geloof me; Zeeuwen kom je niet vaak tegen hier! We werden in groepen verdeeld, je zat met zijn achten in een auto. Wij zaten in de auto met Levitah en Myrthe (de twee
Nederlandse meisjes) en twee Ierse stelletjes genaamd Rosie, Mihal, Khahal en Paula. Gekke Ieren! De volgende ochtend moesten we al vroeg verzamelen en maakten we alles gereed voor ons avontuur naar
het grootste zand eiland ter wereld. We hebben drie dagen rond gecruised in onze jeeps door de bossen, over het hobbelige strand en door de duinen. Dat was best een avontuur. We werden hevig door
elkaar geschud en heen en weer geshaked. We hadden een super gezellige auto, we draaiden de ipod van Oscar maar ook zongen we er vrolijk op los. We stopten bij verschillende meren die stuk voor stuk
hun eigen magische wonderen hadden. Lake Mackenzie bijvoorbeeld is een heel helderblauw meer waar je je huid met het zand kunt scrubben en zelfs je sieraden weer doen laten glanzen. Een ander meer,
Lake Allom zat vol met schildpadden. Dit meer heeft bruin water en is zo goed voor je huid omdat alle olieen van de bomen in het meer terecht komen. Dit is het heilige meer van de Aboriginals. Zo
zijn er nog achtennegentig meren op dit eiland. Onze gids vertelde dat Fraser Island zo groot is als het land Wales en dat als je echt alles wilt zien je er toch drie tot vier weken voor nodig hebt.
Daar zitten we dan met onze drie daagjes. Het kamperen was ook een avontuur. Nadat we onze twaalf tenten hadden opgezet gingen we koken. We hadden per groep een gasstelletje en onze benodigdheden. Na
onze perfect klaargemaakte maaltijden (not) konden de mannen gaan afwassen. En nee niet in een teiltje, gewoon in de zee, lekker back to basic! Wij konden het natuurlijk niet laten om een kijkje te
gaan nemen. Het strand lag vol met blauwe kwallen. Ze zagen eruit als Portugese oorlogsschepen (dodelijke kwallen) dus we bleven er maar een beetje uit de buurt. De laatste avond werden we verrast
met de mooiste sterrenhemel die we ooit gezien hadden. Jullie denken nu vast: "Ja dat zal wel", maar ik heb nog nooit zo'n heldere hemel gezien met zo oneindig veel sterren. De Melkweg was ook
duidelijk te zien. En we hebben er op los gewenst want de sterren bleven maar vallen. Al met al hebben we een super te gekke tijd gehad en gingen we na drie dagen weer terug naar het grootste
eiland ter wereld, Australia!! In het hostel hebben we nog een paar leuke dagen gehad met de mensen van Fraser. 9. Noosa, 16 april tot 18 april Van het zonnige Rainbow beach naar
het regenachtige Noosa. Helaas, regenachtig. Want het blijkt een prachtig mooi strand te hebben. We hebben het eerste dagje ons weer lekker bezig gehouden met alle winkeltjes die ze er hadden en de
dag erna zijn we naar de wereldberoemde Australia Zoo geweest. De meesten van jullie kennen vast allemaal Steve Irwin wel, The Crocodile hunter! Bekend van zijn programma's op Discovery Channel over
allerlei soorten dieren. Helaas is hij in 2006 overleden, tijdens het filmen van een documentaire is hij gedood door een pijlstaartrog. Hier in Australie is hij een echte legende, ze hebben zelfs een
dag voor hem, vijftien november:Steve Irwin Day. Zijn vrouw en kinderen zetten de dierentuin nu voort. Het was een echt spektakel met krokodillenshows, vogelshows en rondkruipende leguanen,
baardagamen en hagedissen. Ook hebben we hele grote schildpadden gezien die ik nog nooit van mijn leven had gezien! Ik heb ook een koala mogen kroelen en daar sta ik uiteraard mee op de
foto! Na een dagje tussen de beesten te hebben gezeten werden we teruggebracht door de bus met, natuurlijk, een Steve Irwin dvd op. De volgende morgen reden we met de Greyhound weer
verder naar... Surfers paradise! 10. Surfers paradise, 18 april tot 23 april De naam zegt het al.. Het is werkelijk waar een paradijs voor de surfers. De 'echte' dan he, want ieder ander
beginnend surfertje zou zo tussen de golven verdwijnen. We zaten in een heerlijk hostel waar we onze eigen kamer hadden. Even geen andere backpackers in onze kamer, dat is ook wel eens lekker. Daar
hadden we dus een gelukje mee! We zijn lekker naar het strand geweest en als kleine kinderen hebben we gespeeld in de golven. Dames topjes vast, want kracht van de golven zorgt er zo voor dat je
bikini ergens honderd meter verderop aanspoelt. De lifeguards moesten dan ook goed opetten of er niemand tussen de golven verdween. We zijn vijf dagen in Surfers Paradise geweest. Het is een waar
oord voor de feestgangers. Je komt de straat ook niet uit zonder minimaal vijf keer te zijn aangesproken door mensen die je proberen over te halen om naar 'hun' Big Night Out te gaan. Surfers
Paradise is een grote stad, met veel hoge gebouwen. Je hebt het strand met precies daarachter torenhoge hotels en gebouwen. Een apart gezicht. Ook zijn de vele winkels er niet weg te denken en hebben
Os en ik ons eens even laten gaan. Want echt waar, Australische wasmachines zijn een verschrikking voor je kleding! Goed excuus toch?! 11. Byron bay, 23 april tot 26 april "Don't
worry, about a thing, cause every little thing is gonna be allright". Klinkt in onze oren als we Byron Bay inrijden. Een typisch liedje voor een stadje als dit. Een dorpje liever gezegd. De
beeltenis van Bob Marley is dan ook vaak terug te vinden op muren, shirts en waar eigenlijk niet op? Een echt surf-hippiedorpje. Het heeft een gezellige sfeer en iedereen is er relaxed. We zaten in
een leuk hostel. De geur van Cannabis was weliswaar overal te ruiken, maar dat hoort er een beetje bij denk ik. En als je in Byron Bay bent, kan je een uitstapje naar Nimbin natuurlijk niet vergeten!
We gingen met een busje richting Nimbin waar we een aantal uur vrije tijd hadden. Nu is een aantal uur best lang in een dorpje wat in straat heeft. Er is ons, zelfs in Amsterdam niet, nog nooit
zoveel gevraagd in een straat of we wiet, marihuana of 'koekjes' wilden kopen. Het is een echt hippie dorpje waar alle oude hippies rondhangen en hun jointje zitten te roken. Het zag er wel een
beetje toegetakeld uit moet ik zeggen. Maar wat wil je met zo'n dorpje? Het was weer een grappige ervaring. Na een dagje Nimbin kwamen we aan in het hostel waar op dat moment een talentenshow gaande
was. Heel leuk, zo zie je pas hoeveel mensen er eigenlijk goed kunnen zingen of een instrument kunnen bespelen. Altijd gezellig zulke avonden! De laatste dag hebben we een tocht gemaakt naar "Cape
Byron" de vuurtoren. Het was een hele mooie tocht langs de kust en toen we er na de klim eindelijk waren hadden we een prachtig uitzicht over Byron Bay en de oceaan. 12. Port Macquarie,
26 april tot 30 april Na een busreis van bijna zeven uur werden we opgepikt vanaf het busstation. We kwamen aan in het hostel en schreven ons meteen in voor de pizza avond. We hadden keuze uit
een hele hoop stukken pizza's en hebben die avond gezellig gekletst en gezeten met een hoop Engelsen en Duitsers. De ochtend erna was het weer redelijk dus huurden we allebei een fiets. Het was een
echte lowrider fiets en uiteraard met een helm op gingen we op pad. We zijn langs het stadje, de zee en de skatebaan gegaan. Deze dagen in Port Macquarie Wan vooral lekker relaxen en rondkijken. We
hebben de meeste tijd doorgebracht bij de skatebaan en langs het strand. Op de rotsen hebben we gekeken naar de vele dolfijnen die speelden in de golven lekker met het zonnetje erbij. Niet verkeerd
toch? We zagen zelfs nog een grote zeeschildpad bovenkomen en een pijlstaartrog die lekker lag te baden in het water. Oscar en ik zijn ondertussen ook pro tafeltennissers geworden, bijna in ieder
hostel hebben ze er wel een. De laatste nacht moesten we midden in de nacht de bus nemen, om tien voor vijf, zodat we in de ochtend aankwamen in Sydney. 11. Sydney, 30 april tot 9 mei En
daar zijn we dan.. Op het einde van de reis. Wat een dubbelgevoel. Als we denken aan wat we de afgelopen zes maanden allemaal hebben meegemaakt dan realiseren we eigenlijk nog niet wat een
geluksvogels we zijn dat we dit hebben kunnen en mogen doen. Niet veel mensen kunnen zeggen dat ze in zo'n korte tijd met haaien in een kooi zaten, met wilde dolfijnen hebben gezwommen, uit een
vliegtuig zijn gesprongen, met de onderwaterwereld van het Great Barrier Reef kennis hebben gemaakt, een krokodil in het wild hebben gespot, een koala hebben geknuffeld, slangen in het wild te hebben
gespot, als een echte boer te hebben geleefd tussen de mango's en avocado's, en op het grootste zandeiland ter wereld te hebben rondgecruised. Ik wil natuurlijk niet patseren hoor.. Maar eh, dat is
best een aardig lijstje toch? Haha. Natuurlijk hebben we ook wel weer zin om naar Nederland te gaan. Om onze lieve ouders, broers en zussen, familie en vrienden en natuurlijk ons kersverse
nieuwe nichtje Demi te zien! Het zal even wennen worden om om weer in de Nederlandse structuur te komen, na ongeveer zes maanden vakantie te hebben gehad. Maar wat zullen we ons eigen bedje, eigen
douche en eigen spulletjes dankbaar zijn. Na al die tijd met zes, tien of zelfs zeventien andere backpackers op een kamer te hebben gezeten zijn we daar ook wel weer aan toe. Alle souvenirs
zijn binnen, de backpacks zitten voller dan vol en de herinneringen zitten in ons koppie. Al met al hebben wij de beste tijd van onze leven gehad, ver van huis, niet altijd gemakkelijk maar we
zijn er beiden een stuk wijzer van geworden. Een ervaring om nooit te vergeten! Dan wat dingen die ons zijn opgevallen aan dit land wat Australie zo'n mooi, grappig, gezellig, relaxed en
verbazingwekkend land maakt * Australie is het grootste eiland ter wereld * Het symbool van Australie is een beeltenis van een emu en een kangoeroe, met als reden dat zij beiden niet achteruit kunnen
lopen wat de positieve instelling benadrukt. * Dat je voor geen enkele openbare toilet hoeft te betalen waar dan ook. * Dat ze overal, ja zelfs in the middle of nowhere in the Outback, wc papier
hebben bij het openbare toilet. * Dat zelfs nette zakenmannetjes op hun stepje of skateboard naar hun werk gaan. * Dat de meest voorkomende uitspraken van een 'echte ozzie': "No Worries,
mate" en "It's all good, mate" zijn. * Dat ze, net als de Macdrive, een Drive-thru hebben voor drank. * Dat Australie wel twintig dingen heeft staan op de werelderfgoed lijst (waarvan wij
er zes gezien hebben). * Dat heel veel mensen lekker op hun blote voeten naar de supermarkt gaan. * Dat als je eruit ziet of je hulp nodig hebt, menig Australiër je meteen te hulp schiet, en daar dan
ook echt de tijd voor neemt. * Dat ze bij ieder strand wel een openbare barbie (barbecue) Hebben staan waar je met zijn allen lekker kunt gaan bakken en braden. Zo zijn er nog veel meer
dingen maar ik kan niet alles opnoemen. Het was wederom een lang verhaal, maar goed nu zijn jullie er dan ook van af! Dank jullie wel allemaal voor het volgen van onze avonturen en de leuke
reacties! We vliegen aankomende woensdag, negen mei, naar Bangkok. Dinsdag de vijftiende komen we aan op Schiphol! Hopelijk kunnen we in Bangkok nog een beetje bijbruinen want dat lukte de
laatste weken niet meer echt hier. Alle foto's van de afgelopen tijd kunnen jullie bekijken op: https://picasaweb.google.com/105273143317635486748 Het zijn er weer een hoop dus veel
plezier! Nu dan echt voor de allerlaatste keer vanuit Australie, Liefs Oscar en Lisa En lieve Os natuurlijk, bedankt voor de mooie onvergetelijke tijd en alle mooie ervaringen die we hier
samen hebben mogen meemaken. G'day mates!
Zo na een lange tijd niks van ons te laten horen vonden we het weer eens tijd om jullie trouwe lezers weer eens wat te laten weten. Het laatste wat jullie van ons vernomen hadden was dat we op zoek
naar werk zouden gaan in Cairns. De eerste dag dat we in Cairns arriveerden zijn we gelijk het internet opgedoken op zoek na werk in Cairns. We hebben hotels, campings, supermarkten en winkels
afgebeld en langs geweest maar ze hadden allemaal hetzelfde nieuws : het hoogseizoen is voorbij dus we zoeken geen mensen meer. Na 4/5 dagen non stop te hebben gezocht naar werk begon de moed ons in
de schoenen te zakken. Lisa en ik kwamen op het idee om onze activiteiten in Cairns te gaan doen en na Cairns richting Mission beach te gaan en daar maar iets van werk zoeken. Op het moment dat we
het daarover hadden kregen we een smsje van onze reddende engel Angelina. Een paar dagen na het smsje kwam Tony aan in Cairns, hij moest daar wat dingen regelen op hun boerderij en hij zou ons
rondleiden en voorstellen aan allerlei fruitboeren in die regio. De regio heet the Tablelands en we zagen alleen maar fruitbomen langs de wegen dus boerderijen genoeg. Tony stelde ons voor aan
Alfonso en vroeg of hij wat werk voor ons had. Alfonso zocht wel mensen en we konden 3 dagen later beginnen. Alfonso had maar 1 week werk voor ons dus voor de overige 4 weken moesten we nog iets
hebben. Tony bracht ons naar hun boerderij die ze hebben en ze doen de boederij samen met Mark en Helen(hun wonen op de boerderij). Mark vertelde ons dat we de overige weken wel bij hun konden
werken, dus daar waren we heel blij om. Tijdens ons verblijf in Cairns verbleven we in het hostel genaamd Tropic days. Dit was een heel chill hostel, relaxte sfeer de mensen waren aardig en ze hadden
een lekker zwembad met hangmatten. We hebben veel tijd doorgebracht in de hangmatten opzoek naar werk met de ipad op schoot. Op de maandagavond hadden ze een Aussie bbq en dat was heel leuk en
lekker. Tijdens de bbq kregen we de kans om krokodil, baramundi, kangaroo en emu te eten. Deze kans lieten we niet onbenut en het was heerlijk, zelfs zo lekker dat ik nog maar een ronde genomen had.
Na de bbq ging de eigenaar van het hostel didgeridoo spelen en het ons leren. Het is niet zo makkelijk als het eruit ziet en het is niet alleen maar blazen op een houten pijp. We hebben heel erg
genoten van dit hostel en de bbq. In Cairns hebben lisa en ik onze activiteiten gedaan die we wilden doen. De eerste was een dagtour naar cape tribulation dit is een heel mooi plekje met regenwoud en
mooie stranden en het is een van de eerste regenwouden ter wereld. Ook is het de enige plaats ter wereld waar 2 gebieden in de wereld erfgoedlijst elkaar ontmoeten, namelijk the great barrier reef en
Cape tribulation rainforest. In het regenwoud zagen we gigantische spinnen met een nog gigantischer web. Bij onze dagtour zat ook een rondvaart op een boot door de daintree river. In de
Daintree river zitten wilde krokodillen en daar gingen we naar opzoek. Onze schipper was een maffe Australian guy maar hij had al een hoop ervaring op de daintree river. Op een gegeven moment zag de
schipper een krokodil en ging er meteen op af met de boot. We konden heel dichtbij komen en hebben er mooie plaatjes van kunnen schieten. De krokodil lag heerlijk verscholen in het water te zonnen.
Ik denk dat de krokodil wel 4 meter lang was, een aardige joekel dus. Op de terugweg hadden we ook nog een stop bij de mossman gorge. Het was een zeer geslaagde dag en op lisa haar to do list
stond een krokodil in het wild zien, die kon dus afgevinkt worden. Een aantal dagen na Cape tribulation gingen lisa en ik snorkelen en duiken in het great barrier reef. Naar het great barrier reef
heb ik heel erg uitgekeken dit moest een van de hoogtepunten worden van onze reis. Het great barrier reef is het grootste koraalrif in de wereld. Er leven allerlei tropische waterdieren. Als je de
film finding nemo kent dan weet je dat het leven van Nemo zich in het great barrier reef afspeelt. We werden opgehaald bij ons hostel en gebracht naar de boot. Tijdens de bootreis kregen we
instructies over onze introductieduik en het snorkelen. Bij het reef aangekomen werden we meteen in onze wetsuits gehesen en kregen we duikflessen om. Ik had wel eens op het Cios de basis gehad van
persluchtduiken in het zwembad, dus ik wist al een beetje hoe het was om te kunnen ademen onderwater. Voor Lisa was het de eerste keer duiken en dat vond ze wel spannend. Het duiken was heel leuk en
we konden het koraal van dichtbij bekijken en aanraken. Na de introductieduik kregen we alle tijd om te gaan snorkelen. We wilden dolgraag een zeeschildpad zien zwemmen. Tijdens het snorkelen hebben
we de mooiste vissen gezien die we ooit gezien hadden. Allerlei kleuren en soorten vissen van geel tot blauw en van paars tot groen. In de middag kregen we een bbqlunch met lekkere broodjes
hamburgers, worstjes en watermeloen. Na de lunchpauze gingen we weer snorkelen. We waren nog geen 5 minuten in het water of we zagen een zeeschildpad. Lisa en ik er natuurlijk gelijk achteraan
zwemmen. De schildpad had geen haast en zwom heel traag, dat gaf ons de gelegenheid om er rustig fotos van te maken en hem zelfs aan te raken! Ook hebben we natuurlijk Nemo gezien wat een mooi klein
schattig visje is dat toch;) Conclusie van ons great barrier reef avontuur is dat we nog nooit zo'n mooie onderwaterwereld hadden gezien, en dat het zeker een hoogtepunt van de reis is. Na een weekje
Cairns werd het dan tijd om eens wat centen te verdienen. Lisa en ik gingen met onze gehuurde auto richting de boerderij van Angelina, Tony, Helen en Mark. Op de boerderij aangekomen zochten we onze
kamer uit en we gingen ons installeren. We sliepen in barakken met nog andere mensen die op de boerderij werkten. We woonden met een Nieuw-zeelander, een malaysische vrouw, een Australische man en 2
Aziatische meisjes. De eerste dag hadden we nog vrij om een beetje te settelen en de boerderij te verkennen. Op maandag begonnen we dan bij de Boerderij van Alfonso dat is 20 minuten van onze
boerderij. De wekker ging om 5:15 want we moesten er om 6:15 al zijn. Om 6:30 gingen we beginnen met Mango's plukken. Mango's plukken is heel hard werken. Je pakt in elke hand een mango en je breekt
de mango los van zijn steeltje, vervolgens houdt je de mango op zijn kop en die gooi je dan in een kar die steeds meerijdt. De kar sproeit de mango's met water onder en de mango's gaan via de lopende
band in een kist. De reden waarom je mango's op zijn kop houdt en dat ze besproeit met water worden is, dat ze tijdens het plukken komt er een sap vrij en als je die sap op je huid krijgt brandt dat
in je huid en dat wordt een wond. Als het sap op de mango zelf komt dan krijgt de mango rotten plekken en verkopen ze niet natuurlijk. Zo dat was het informatieve deel over deze fruitpluk ervaring.
Om 11 uur gingen we terug de schuur in en gingen we de mango's die we sochtends geplukt hadden inpakken. De werkdag eindigde om 17:30. Toen was het eten en naar bed. We sliepen iedere dag al rond
half acht zo moe waren we! We hebben 6 dagen lang gewerkt bij Alfonso elke dag 10 uur. De 2de week gingen we werken op onze boerderij daar stonden avocado's op ons te wachten of kan ik
beter zeggen hangen avocado's op ons te wachten. Lisa en ik werden ingedeeld bij de plukploeg, dat houdt in dat je sochtends om 7:00 begint tussen de bomen heerlijk in de buitenlucht en dat we om
17:00 weer klaar met werken waren. Avocado's plukken is vergeleken met mango's heel rustig en traag werk. Lisa en ik waren een tweetal. Ieder tweetal krijgt een emmer een schaar een lange stok met
daaraan een schaar. Ik klom een boom in en zocht een goede tak op waar ik op kon zitten. Als ik zat kon ik met die lange stok op zoek naar avocado's en als ik er een te pakken had moest ik die
afknippen met de lange knipstok bij het steeltje. Als die was afgeknipt dan had ik de avo beet en die begeleidde ik richting lisa, lisa knipt het overige steeltje af en doet de avo in de emmer en dan
op zoek naar een nieuwe avo. Het is dus heel langzaam werk vooral omdat de bomen zo hoog waren en het is echt maar 1 voor 1 terwijl bij de mango's de bomen heel laag zijn en je als een robot plukt.
We hebben ongeveer 3 weken avo's geplukt wat heel gezellig was. We hadden een leuke plukploeg met een Amerikaan een Ier, een Australier(die was geniaal) 2 aboriginals en een Serviër. Lisa en ik
hebben tijdens het plukken een beetje aussie slange geleerd (typische australische woorden) en wij hebben hun wat Nederlands geleerd, ze wilden eigenlijk alleen maar vieze woorden leren maarja die
weet ik helaas ook niet;) Op de boerderij hadden we echt een back to basic levendje geen bereik geen internet af en toe stroom uitval, geen echte supermarkten in een straal van 40 kilometer. De
boerderij is op een hele mooie locatie tussen de bergen. Met een prachtig uitzicht op de bergen schitterende zonsopgangen hele mooie heldere sterrenhemel. Het was ook wel avontuurlijk want op de
boerderij en tussen de bomen en op het land leven natuurlijk allerlei dieren. We hebben heel veel kikkers gezien van grote felle groene tot kleine zwarte. Maar kikkers waren niet zo heel erg het ging
ons meer om de slangen. We hebben 4a5 slangen gezien in het wild. Een aantal nighttigers een carpetsnake en nog 1 waar ik de naam niet van weet maar dat was wel de gevaarlijkste van allemaal want die
was dodelijk voor mensen. De dodelijke slang viel een bewoner van onze barracken aan maar hij had hem op tijd gezien. Het was een australische man en hij had al vaker ervaringen en aanvaringen met
slangen dus hij was niet echt onder de indruk. Ten slotte heeft hij de slang doodgemaakt want ze zeggen hier altijd de enige goeie slang is een dode slang. Nadat de slang dood was durfde lisa en ik
hem wel op te pakken en gingen we uitgebreid op de foto als echte helden (op sokken). Tijdens onze mango werkweek bij Alfonso hebben we ook leuke collega's leren kennen. Ze hadden ons
uitgenodigd om een keer te komen eten. Op een vrijdag hadden we een keer vrij dus gingen we eten bij de collega Maria heette de vrouw. Ze had 2 dochters 1 zoon en een man die ook Nederlandse familie
had. Maria haar zoontje zit op voetbal in het dorpje dimbulah bij de dimbulah barras. Lisa had Maria verteld dat ik gek van voetbal was dus Maria nodigde me uit om te komen kijken naar de training
van haar zoon. Op het voetbalveld aangekomen zag ik al een aantal kinderen voetballen. Bij elk team hebben ze geen coach of trainer, elke week doet een ouder de training van een uur. Die avond
heb ik de training verzorgd voor de kinderen van 12/13/14 jaar omdat de ouder die het eigenlijk moest geven geen verstand heeft van voetbal maar alleen van rugby. Maria had gevraagd of ik het team
van haar zoon wilden trainen en dat leek me wel heel leuk. Ik heb training gegeven aan 14 kinderen in het engels wat wel lastig is. Maar het is zo mooi om te zien hoe internationaal voetbal is. Je
hoeft alleen maar met je voeten te spreken en iedereen over de hele wereld weet wat je bedoeld, het nadoen is het tweede. Alle ouders waren zo enthousiast en de kinderen ook dat ze vroegen of ik elke
week kon komen zolang ik hier in deze regio werkten en of ik ook op een zaterdag kwam coachen. Ik vond het een hele leuke ervaring en heerlijk om weer met de bal bezig te zijn dus ik was van plan om
het de komende 2 weken te gaan doen. Helaas was de laatste week het regenseizoen alsnog gestart en de trainingen werden afgelast vanwege de vele neerslag. Maar ik heb toch 1 keer training mogen geven
aan de dimbulah barras en dat was wel heel tof! De laatste week waren de avocado's geplukt en de meeste werkende backpackers gingen weer op pad. Lisa en ik mochten de barakken waar we een tijdje
gewoond hebben verven. We hebben dus een klein weekje geverfd en het zag er weer als nieuw uit al zeg ik het zelf. De 5 weken werken gingen heel snel voorbij voor ons gevoel. Het was een
prachtige ervaring om nooit te vergeten. Het werk was leuk en variërend. Het is goed geld wat we verdiend hebben dus we kunnen weer verder met reizen. We hebben werk gedaan dat je normaal nooit doet
op een locatie waar we waarschijnlijk nooit meer terug komen met fantastische mensen. We hebben het heel erg naar ons zin gehad dankzij de collega's , alfonso en zijn vrouw, Mark, helen en kleine
jack en natuurlijk Tony en Angelina die ons hierheen hadden gebracht. CHEERS We proberen zo snel mogelijk weer wat foto's op de site te zetten. Lisa en ik zitten momenteel in Airlie beach bezig aan
onze reis langs de oostkust. Lisa schrijft het volgende verhaal over de Oostkust als we weer terug in Sydney zijn. Nog maar 6 weken en 1 dag in onze droom. maar we kijken ook wel uit om weer
heerlijk thuis te komen naar onze lieve families en vrienden en nieuwe uitdagingen die op ons wachten. Dus kom maar op! Oscar
It's all good! Zo na een lange tijd niks van ons te laten horen vonden we het weer eens tijd om jullie trouwe lezers weer eens wat te laten weten. Het laatste wat jullie van ons vernomen hadden was
dat we op zoek naar werk zouden gaan in Cairns. De eerste dag dat we in Cairns arriveerden zijn we gelijk het internet opgedoken op zoek na werk in Cairns. We hebben hotels, campings, supermarkten en
winkels afgebeld en langs geweest maar ze hadden allemaal hetzelfde nieuws : het hoogseizoen is voorbij dus we zoeken geen mensen meer. Na 4/5 dagen non stop te hebben gezocht naar werk begon de moed
ons in de schoenen te zakken. Lisa en ik kwamen op het idee om onze activiteiten in Cairns te gaan doen en na Cairns richting Mission beach te gaan en daar maar iets van werk zoeken. Op het moment
dat we het daarover hadden kregen we een smsje van onze reddende engel Angelina. Een paar dagen na het smsje kwam Tony aan in Cairns, hij moest daar wat dingen regelen op hun boerderij en hij zou ons
rondleiden en voorstellen aan allerlei fruitboeren in die regio. De regio heet the Tablelands en we zagen alleen maar fruitbomen langs de wegen dus boerderijen genoeg. Tony stelde ons voor aan
Alfonso en vroeg of hij wat werk voor ons had. Alfonso zocht wel mensen en we konden 3 dagen later beginnen. Alfonso had maar 1 week werk voor ons dus voor de overige 4 weken moesten we nog iets
hebben. Tony bracht ons naar hun boerderij die ze hebben en ze doen de boederij samen met Mark en Helen(hun wonen op de boerderij). Mark vertelde ons dat we de overige weken wel bij hun konden
werken, dus daar waren we heel blij om. Tijdens ons verblijf in Cairns verbleven we in het hostel genaamd Tropic days. Dit was een heel chill hostel, relaxte sfeer de mensen waren aardig en ze hadden
een lekker zwembad met hangmatten. We hebben veel tijd doorgebracht in de hangmatten opzoek naar werk met de ipad op schoot. Op de maandagavond hadden ze een Aussie bbq en dat was heel leuk en
lekker. Tijdens de bbq kregen we de kans om krokodil, baramundi, kangaroo en emu te eten. Deze kans lieten we niet onbenut en het was heerlijk, zelfs zo lekker dat ik nog maar een ronde genomen had.
Na de bbq ging de eigenaar van het hostel didgeridoo spelen en het ons leren. Het is niet zo makkelijk als het eruit ziet en het is niet alleen maar blazen op een houten pijp. We hebben heel erg
genoten van dit hostel en de bbq. In Cairns hebben lisa en ik onze activiteiten gedaan die we wilden doen. De eerste was een dagtour naar cape tribulation dit is een heel mooi plekje met regenwoud en
mooie stranden en het is een van de eerste regenwouden ter wereld. Ook is het de enige plaats ter wereld waar 2 gebieden in de wereld erfgoedlijst elkaar ontmoeten, namelijk the great barrier reef en
Cape tribulation rainforest. In het regenwoud zagen we gigantische spinnen met een nog gigantischer web. Bij onze dagtour zat ook een rondvaart op een boot door de daintree river. In de
Daintree river zitten wilde krokodillen en daar gingen we naar opzoek. Onze schipper was een maffe Australian guy maar hij had al een hoop ervaring op de daintree river. Op een gegeven moment zag de
schipper een krokodil en ging er meteen op af met de boot. We konden heel dichtbij komen en hebben er mooie plaatjes van kunnen schieten. De krokodil lag heerlijk verscholen in het water te zonnen.
Ik denk dat de krokodil wel 4 meter lang was, een aardige joekel dus. Op de terugweg hadden we ook nog een stop bij de mossman gorge. Het was een zeer geslaagde dag en op lisa haar to do list
stond een krokodil in het wild zien, die kon dus afgevinkt worden. Een aantal dagen na Cape tribulation gingen lisa en ik snorkelen en duiken in het great barrier reef. Naar het great barrier reef
heb ik heel erg uitgekeken dit moest een van de hoogtepunten worden van onze reis. Het great barrier reef is het grootste koraalrif in de wereld. Er leven allerlei tropische waterdieren. Als je de
film finding nemo kent dan weet je dat het leven van Nemo zich in het great barrier reef afspeelt. We werden opgehaald bij ons hostel en gebracht naar de boot. Tijdens de bootreis kregen we
instructies over onze introductieduik en het snorkelen. Bij het reef aangekomen werden we meteen in onze wetsuits gehesen en kregen we duikflessen om. Ik had wel eens op het Cios de basis gehad van
persluchtduiken in het zwembad, dus ik wist al een beetje hoe het was om te kunnen ademen onderwater. Voor Lisa was het de eerste keer duiken en dat vond ze wel spannend. Het duiken was heel leuk en
we konden het koraal van dichtbij bekijken en aanraken. Na de introductieduik kregen we alle tijd om te gaan snorkelen. We wilden dolgraag een zeeschildpad zien zwemmen. Tijdens het snorkelen hebben
we de mooiste vissen gezien die we ooit gezien hadden. Allerlei kleuren en soorten vissen van geel tot blauw en van paars tot groen. In de middag kregen we een bbqlunch met lekkere broodjes
hamburgers, worstjes en watermeloen. Na de lunchpauze gingen we weer snorkelen. We waren nog geen 5 minuten in het water of we zagen een zeeschildpad. Lisa en ik er natuurlijk gelijk achteraan
zwemmen. De schildpad had geen haast en zwom heel traag, dat gaf ons de gelegenheid om er rustig fotos van te maken en hem zelfs aan te raken! Ook hebben we natuurlijk Nemo gezien wat een mooi klein
schattig visje is dat toch;) Conclusie van ons great barrier reef avontuur is dat we nog nooit zo'n mooie onderwaterwereld hadden gezien, en dat het zeker een hoogtepunt van de reis is. Na een weekje
Cairns werd het dan tijd om eens wat centen te verdienen. Lisa en ik gingen met onze gehuurde auto richting de boerderij van Angelina, Tony, Helen en Mark. Op de boerderij aangekomen zochten we onze
kamer uit en we gingen ons installeren. We sliepen in barakken met nog andere mensen die op de boerderij werkten. We woonden met een Nieuw-zeelander, een malaysische vrouw, een Australische man en 2
Aziatische meisjes. De eerste dag hadden we nog vrij om een beetje te settelen en de boerderij te verkennen. Op maandag begonnen we dan bij de Boerderij van Alfonso dat is 20 minuten van onze
boerderij. De wekker ging om 5:15 want we moesten er om 6:15 al zijn. Om 6:30 gingen we beginnen met Mango's plukken. Mango's plukken is heel hard werken. Je pakt in elke hand een mango en je breekt
de mango los van zijn steeltje, vervolgens houdt je de mango op zijn kop en die gooi je dan in een kar die steeds meerijdt. De kar sproeit de mango's met water onder en de mango's gaan via de lopende
band in een kist. De reden waarom je mango's op zijn kop houdt en dat ze besproeit met water worden is, dat ze tijdens het plukken komt er een sap vrij en als je die sap op je huid krijgt brandt dat
in je huid en dat wordt een wond. Als het sap op de mango zelf komt dan krijgt de mango rotten plekken en verkopen ze niet natuurlijk. Zo dat was het informatieve deel over deze fruitpluk ervaring.
Om 11 uur gingen we terug de schuur in en gingen we de mango's die we sochtends geplukt hadden inpakken. De werkdag eindigde om 17:30. Toen was het eten en naar bed. We sliepen iedere dag al rond
half acht zo moe waren we! We hebben 6 dagen lang gewerkt bij Alfonso elke dag 10 uur. De 2de week gingen we werken op onze boerderij daar stonden avocado's op ons te wachten of kan ik
beter zeggen hangen avocado's op ons te wachten. Lisa en ik werden ingedeeld bij de plukploeg, dat houdt in dat je sochtends om 7:00 begint tussen de bomen heerlijk in de buitenlucht en dat we om
17:00 weer klaar met werken waren. Avocado's plukken is vergeleken met mango's heel rustig en traag werk. Lisa en ik waren een tweetal. Ieder tweetal krijgt een emmer een schaar een lange stok met
daaraan een schaar. Ik klom een boom in en zocht een goede tak op waar ik op kon zitten. Als ik zat kon ik met die lange stok op zoek naar avocado's en als ik er een te pakken had moest ik die
afknippen met de lange knipstok bij het steeltje. Als die was afgeknipt dan had ik de avo beet en die begeleidde ik richting lisa, lisa knipt het overige steeltje af en doet de avo in de emmer en dan
op zoek naar een nieuwe avo. Het is dus heel langzaam werk vooral omdat de bomen zo hoog waren en het is echt maar 1 voor 1 terwijl bij de mango's de bomen heel laag zijn en je als een robot plukt.
We hebben ongeveer 3 weken avo's geplukt wat heel gezellig was. We hadden een leuke plukploeg met een Amerikaan een Ier, een Australier(die was geniaal) 2 aboriginals en een Serviër. Lisa en ik
hebben tijdens het plukken een beetje aussie slange geleerd (typische australische woorden) en wij hebben hun wat Nederlands geleerd, ze wilden eigenlijk alleen maar vieze woorden leren maarja die
weet ik helaas ook niet;) Op de boerderij hadden we echt een back to basic levendje geen bereik geen internet af en toe stroom uitval, geen echte supermarkten in een straal van 40 kilometer. De
boerderij is op een hele mooie locatie tussen de bergen. Met een prachtig uitzicht op de bergen schitterende zonsopgangen hele mooie heldere sterrenhemel. Het was ook wel avontuurlijk want op de
boerderij en tussen de bomen en op het land leven natuurlijk allerlei dieren. We hebben heel veel kikkers gezien van grote felle groene tot kleine zwarte. Maar kikkers waren niet zo heel erg het ging
ons meer om de slangen. We hebben 4a5 slangen gezien in het wild. Een aantal nighttigers een carpetsnake en nog 1 waar ik de naam niet van weet maar dat was wel de gevaarlijkste van allemaal want die
was dodelijk voor mensen. De dodelijke slang viel een bewoner van onze barracken aan maar hij had hem op tijd gezien. Het was een australische man en hij had al vaker ervaringen en aanvaringen met
slangen dus hij was niet echt onder de indruk. Ten slotte heeft hij de slang doodgemaakt want ze zeggen hier altijd de enige goeie slang is een dode slang. Nadat de slang dood was durfde lisa en ik
hem wel op te pakken en gingen we uitgebreid op de foto als echte helden (op sokken). Tijdens onze mango werkweek bij Alfonso hebben we ook leuke collega's leren kennen. Ze hadden ons
uitgenodigd om een keer te komen eten. Op een vrijdag hadden we een keer vrij dus gingen we eten bij de collega Maria heette de vrouw. Ze had 2 dochters 1 zoon en een man die ook Nederlandse familie
had. Maria haar zoontje zit op voetbal in het dorpje dimbulah bij de dimbulah barras. Lisa had Maria verteld dat ik gek van voetbal was dus Maria nodigde me uit om te komen kijken naar de training
van haar zoon. Op het voetbalveld aangekomen zag ik al een aantal kinderen voetballen. Bij elk team hebben ze geen coach of trainer, elke week doet een ouder de training van een uur. Die avond
heb ik de training verzorgd voor de kinderen van 12/13/14 jaar omdat de ouder die het eigenlijk moest geven geen verstand heeft van voetbal maar alleen van rugby. Maria had gevraagd of ik het team
van haar zoon wilden trainen en dat leek me wel heel leuk. Ik heb training gegeven aan 14 kinderen in het engels wat wel lastig is. Maar het is zo mooi om te zien hoe internationaal voetbal is. Je
hoeft alleen maar met je voeten te spreken en iedereen over de hele wereld weet wat je bedoeld, het nadoen is het tweede. Alle ouders waren zo enthousiast en de kinderen ook dat ze vroegen of ik elke
week kon komen zolang ik hier in deze regio werkten en of ik ook op een zaterdag kwam coachen. Ik vond het een hele leuke ervaring en heerlijk om weer met de bal bezig te zijn dus ik was van plan om
het de komende 2 weken te gaan doen. Helaas was de laatste week het regenseizoen alsnog gestart en de trainingen werden afgelast vanwege de vele neerslag. Maar ik heb toch 1 keer training mogen geven
aan de dimbulah barras en dat was wel heel tof! De laatste week waren de avocado's geplukt en de meeste werkende backpackers gingen weer op pad. Lisa en ik mochten de barakken waar we een tijdje
gewoond hebben verven. We hebben dus een klein weekje geverfd en het zag er weer als nieuw uit al zeg ik het zelf. De 5 weken werken gingen heel snel voorbij voor ons gevoel. Het was een
prachtige ervaring om nooit te vergeten. Het werk was leuk en variërend. Het is goed geld wat we verdiend hebben dus we kunnen weer verder met reizen. We hebben werk gedaan dat je normaal nooit doet
op een locatie waar we waarschijnlijk nooit meer terug komen met fantastische mensen. We hebben het heel erg naar ons zin gehad dankzij de collega's , alfonso en zijn vrouw, Mark, helen en kleine
jack en natuurlijk Tony en Angelina die ons hierheen hadden gebracht. CHEERS We proberen zo snel mogelijk weer wat foto's op de site te zetten. Lisa en ik zitten momenteel in Airlie beach bezig aan
onze reis langs de oostkust. Lisa schrijft het volgende verhaal over de Oostkust als we weer terug in Sydney zijn. Nog maar 6 weken en 1 dag in onze droom. maar we kijken ook wel uit om weer
heerlijk thuis te komen naar onze lieve families en vrienden en nieuwe uitdagingen die op ons wachten. Dus kom maar op! Oscar
Vandaag is het elf februari het is nu net half twaalf s' ochtends, maar het voelt al een stuk later. We zitten namelijk nog in het ritme van Nieuw Zeeland waar het nu net half drie s' middags is.
Gisteravond vlogen we van Auckland naar Brisbane. We zijn nu, zo'n veertien uur verder, nog steeds op datzelfde vliegveld om te wachten op onze volgende vlucht naar Cairns die om half zes vanavond
gaat. Nog even wachten dus... Dat geeft mij mooi de gelegenheid om de afgelopen weken even in mijn hoofd voorbij te laten gaan en weer even in het droomwereldje van het mooie Nieuw Zeeland te
duiken. Terug naar het land van de onvindbare kiwi birds, de bijzondere Maori cultuur, de oogverblindend mooie natuur, de prettig gestoorde buschauffeurs, de overheerlijke Hokey Pokey ice creams,
natuurlijk; The Lord Of The Rings en niet te vergeten... het land waar het, gek genoeg, vier seizoenen op één dag kan zijn. Oscar heeft jullie al kennis laten maken met de schoonheden van het
Noorder eiland, ik zal jullie meenemen naar de wonderen van het Zuider eiland. Nadat in het hostel in Wellington om kwart over zes al de wekker ging, bereidden we ons voor op de ferry tocht die
ons naar het Zuider eiland zou vervoeren. Omdat Oscar sinds zijn haaienduik ervaring niet zo'n heel goede herinnering meer heeft aan boten namen we maar wat pilletjes in voor de zekerheid om
misselijkheid te voorkomen. Eenmaal op de boot hadden we niet eens tijd om aan misselijkheid te denken omdat onze aandacht was gevestigd op de prachtige plaatjes waar we langs vaarden. Grote
groene gebergte, rotsen en afgelegen stranden. Wij zaten op het zonnedek waar we lekker konden uitwaaien. Op een gegeven moment riep de kapitein om: "Dolphins on the right side of the boat", waardoor
vervolgens het hele dek volstroomde met mensen. Gelukkig stonden wij er al en hadden dus een plekje op de eerste rij. Het was een hele groep dolfijnen die de hele tijd uit het water sprongen en met
de boot mee zwommen. Ooit de Titanic gezien? Zoiets dus. Na drie uur varen kwamen we aan in Picton waar onze oude vertrouwde Magic bus al op ons stond te wachten met uiteraard een nieuwe
buschauffeur. Allan was zijn naam het was een al wat oudere hele nuchtere man, het zou zo een Zeeuw kunnen zijn. Een Zeeuw was hij natuurlijk op de een of andere manier ook. Hij bracht ons naar
onze eerste bestemming: Nelson, wat bekend staat als de zonnigste stad van het land. Het deed gelukkig zijn naam eer aan, want wij hadden prachtig weer. Na een rondleiding door het stadje te hebben
gehad bracht Allan ons naar ons hostel genaamd: Paradiso. Dat belooft wat dachten wij. Het was gelukkig een gezellig hostel met goede kamers, een zwembad, een sauna een bubbelbad en niet te vergeten
een stel hangmatten waar we vaak lekker in konden relaxen. Het Paradiso busje bracht ons naar het centrum waar we onze boodschappen konden doen voor de komende dagen. Het was al laat in de
middag dus we zouden de volgende dag het stadje écht ingaan. Terug bij het hostel had Oscar nieuwe voetbalvrienden gemaakt waarmee hij naar een parkje ging om ze wat trucjes bij te brengen. Dat was
blijkbaar gelukt want de eerstvolgende dagen ging hij door het leven met de bijnamen: Messi, Maradonna en Twinkle Toes. Toen we wakker werden de volgende dag gingen we opzoek naar het
gratis ontbijt. Helaas was alles, om negen uur al bijna op. Ach geroosterde broodkontjes zijn ook lekker. We gingen vandaag op onderzoek uit in Nelson en hebben lekker door het stadje heen gelopen,
gepicknickt in het parkje en genoten van het lekkere weer. Nelson was op zich niet echt heel bijzonder qua natuur of mooie gebouwen, het had wel een leuke gezellige sfeer. In het hostel hebben we ons
lekker teruggetrokken in de hangmatten met een muziekje op bij het zwembad om even weg te dromen. Die avond hebben we nog even lekker geprofiteerd van de sauna en het zwembad, want dat heb je
ook niet in ieder hostel. Toen de wekker weer vroeg ging hebben we ons klaargemaakt voor weer een nieuwe dag. Vandaag bracht de bus ons naar Greymouth. Er was ons van te voren al verteld dat
daar niets te doen was dus besloten we er maar een nachtje te blijven. De weg er naartoe duurde lang, maar wel met leuke stops tussendoor. We stopten bij een bospad wat ons naar een heel apart mooi
afgelegen strand leidde. Na de wandeling en, natuurlijk, wat foto's te hebben gemaakt sprongen we in de bus naar de volgende stop bij een seal colony. Heel leuk lagen daar een hoop zeehonden bij
elkaar op een aantal rotsen met elkaar te stoeien maar voornamelijk gewoon lekker lui te zijn. Heerlijk leventje.. Toch Sil? De laatste stop was bij de beroemde Pancake Rocks. Die, de naam zegt
het al, verdomd veel lijken op een stapel lekkere pannenkoeken. Het leek ons toch verstandiger om onze tanden er maar niet in te zetten, dus bleven we keurig achter de hekken staan. Om half vijf
eenmaal in Greymouth aangekomen gingen we weer op zoek naar een supermarkt aangezien er in Franz Josef alleen maar een klein zeer prijzig supermarktje zou zijn. We hadden in de bus nog een ander
Nederlands meisje leren kennen waar we die dag mee optrokken. De dame bij de receptie had ons bij het inchecken verteld dat er een pool competition zou zijn om negen uur vanavond en dat we daar
bargeld mee konden winnen. Nadat wij er na een tijdje zoeken naar een zwembad op werden geattendeerd dat het geen zwembad spel was, maar een pool spel met keu's en gekleurde ballen die je in gaatjes
moet schieten. Wat een tegenvaller, haha we konden er gelukkig wel om lachen met zijn allen. Ze hadden in dit hostel wel free wifi dus hebben we daar lekker gebruik van gemaakt. Weer
vroeg ging de wekker, we gingen vandaag naar Franz Josef. Daar hadden we heel veel zin in. We waren benieuwd naar de gletsjer, de mooie wandelingen en dit was natuurlijk de plaats waar onze skydive
plaatsvond. Begin de middag kwamen we aan in Franz Josef waar de bus ons, na het inchecken, meteen meenam naar gletsjer waar we een gratis wandeling konden doen. Het was heel bijzonder, de gletsjer
was dan niet zo stralend wit als we gedacht hadden maar dat maakte niet zoveel uit. We waren met de groep naar de gletsjer rivier geklommen, waar allemaal brokken ijs in lagen. Heel stoer staken we
onze handen in de rivier maar die waren er al heel snel weer uit! Wat was dat koud, natuurlijk, want het komt van een gletsjer. Na deze wandeling, hebben we even door het dorpje gelopen. Dat duurde
niet lang, want het dorpje had maar één straat, haha. In het hostel maakten we kennis met een Nederlandse jongen en een Koreaanse jongen. Dat is trouwens een grappig verhaal.. Die Koreaan was
een jongen van zestien die zelf in Nelson woonde. Hij had wat slechte cijfers gehaald op school, waardoor zijn vader hem maar het huis uit had gestuurd voor tien dagen. Hij kreeg vijfhonderd dollar
mee en hij moest maar eens goed gaan nadenken. Hij ging liftend het Zuider eiland over met het geld dat hij had gekregen van zijn vader. Dat leek ons eigenlijk helemaal niet zo verkeerd, haha rare
kiwi's. We hebben die avond Lord of the Rings 1 gekeken met een groep van het hostel. De volgende dag zou onze skydive gaan gebeuren. We hadden ons helemaal aangekleed en
klaargemaakt ervoor toen we bericht kregen dat het niet doorging. Te veel wind. We werden op de lijst van de dag erna gezet. Duimen dan maar dat het morgen beter zou zijn. We zijn die dag een
wandeling gaan maken naar een soort tunnel of grot dat een heel stuk met water gevuld was. De grot leidde ons naar glowworms. Wij met een zaklampje, ijskoude natte schoenen en voeten door de grot
heen, dat was wel een avontuur. We hebben een hele hoop glowworms gezien! De dag van de sprong was aangebroken. Het was stralend weer dus we hadden goede moed. Om elf uur stonden we bij het
kantoortje en maakte kennis met de andere skydivers. We reden naar een klein vliegveld en zagen ons vliegtuigje al staan. We maakten kennis met onze instructeurs en kregen speciale pakken aan. Os en
ik wilden allebei foto's en een video erbij dus moesten we van te voren zo'n irritant interview geven waarbij, als je hem later terugkijkt altijd denkt: "Hoezo doe ik zo belachelijk?!". Maar goed,
dat hoort erbij. Toen we in het vliegtuig zaten waren we best zenuwachtig maar hadden er vooral heel veel zin in! Oscar, de stoere man, mocht als eerste. Daar ging hij dan. We zagen hem zo vanaf
vijftienduizend feet (ongeveer vijf kilometer) naar beneden vallen. Niet te veel nadenken en blijven lachen (en keihard schreeuwen!). Toen ging ook ik naar beneden. MAN wat ging dat hard! Dat kun je
je niet voorstellen zo hard. En wat ontzettend gaaf! Toen eenmaal de parachute was opengeklapt konden we genieten van het mooiste uitzicht. Hetgeen waarvoor we deze plek hadden gekozen. Aan de ene
kant uitzicht op de beide gletsjers, wit gebergte en Mount Cook, aan de andere kant de Tasmaanse zee en onder ons nog regenwoud. We mochten zelf ook sturen wat echt heel leuk was. Wat een
ervaring.. om nooit te vergeten...! Die dag voelden we ons een beetje onstabiel en wiebelig dus besloten het maar rustig aan te doen verder. Na drie nachten Franz Josef waren we
aangekomen in Wanaka, wat bekend staat om het helderblauwe meer, Lake Wanaka. Onze nieuwe buschauffeur Rik, wat eigenlijk een Nederlander was, bracht ons daarheen. Onderweg hebben we een aantal
mooie stops gemaakt onder andere bij Lake Matheson wat echt heel mooi was. Foto's komen op internet ;) In Wanaka zijn we met nog twee Nederlanders bij het meer gaan liggen. De hitte werd ons
weer even te veel dus we dachten even lekker een duik te nemen.. KOUD! Het water was ijskoud. Maar goed bikkels dat we zijn, toch maar even erin en afkoelen. Oscar, die minder last van de kou leek te
hebben als ieder ander mens, ging met zijn nieuwe duikbril op de bodem eens verkennen. Het water was heel helder ook zo blauw! Die avond hadden we een gezellig avondmaal op het balkon van ons
hostel met Richelle en Martin (twee Nederlanders) en een Duitse volwassen man. Dat was ontzettend gezellig en na een hoop interessante, grappige en openhartige gesprekken zijn we lekker onder de wol
gekropen. Vandaag op weg naar een van de bekendste en meest avontuurlijke stad van Nieuw Zeeland: Queenstown. De stad waar je de bungy jump van 134 meter kan doen, kan jetboaten tussen
de rotsen door, kan skydiven, kan paragliden en ja wat al niet? Helaas liet ons budget het niet toe om deze avonturen aan te gaan. Wat ons budget wel toe liet was het proberen van de beroemde Ferg
Burger, daarover zometeen meer. We zouden hier drie nachten blijven. We hadden een hele Nederlandse kamer welgeteld zes van de acht waren Nederlands. We zijn vandaag het stadje gaan verkennen en
hebben een heerlijk ijsje gegeten, langs het meer gelopen en straatartiesten bekeken. Queenstown is eigenlijk niet veel groter dan Renesse kwamen we achter, maar dat zijn we ondertussen wel gewend.
We doken er vanavond maar niet al te laat in want de volgende ochtend gingen we met de bus naar Milford Sound waar we heel erg naar uit keken. Het was dus zover. Vandaag zouden we naar een van
Nieuw Zeelands hoogtepunten gaan, een wereldwonder en een must do! Dachten wij. Dat geloof ik ook best... Als de zon schijnt. Onze ervaring met Milford Sound was nogal in het watergevallen.
Letterlijk! Kon het op een dag zoveel regenen? Milford Sound staat bekend om zijn mysterieuze Fiorden. Daar hebben we maar weinig van gezien door de mist. We hadden een boottour over het water langs
de fiorden. Wat wel weer mooi meegenomen was, was dat de watervallen nog veel groter werden door de regen. Overal stroomden watervallen vanaf. De bus was vertrokken om acht uur in de ochtend,
het was hele lange busreis. We waren er pas om drie uur! Na twee uur gevaren te hebben renden we de bus weer in. We kregen onderweg nog wel lekkere fish and chips. Op de terugreis was de regen ineens
verandert in sneeuw! In de zomer, hele gekke ervaring. Om tien uur waren we pas weer bij ons hostel! Vandaag werd een relax dag. Uitslapen, onze kleding wassen, door het stadje
lopen en we zijn naar de Queenstown gardens geweest. Maar vandaag was ook de dag van de Ferg Burger. En dat is niet zomaar een Burger. De hele dag door tot diep in de nacht staan daar rijen voor de
deur alsof ze gratis Ipads uitdelen. Daar moesten wij dus ook aan gaan geloven. We stonden in de rij met voornamelijk chinezen.. (waar zijn ze niet?) Om alleen al te zien hoe ze daar aan het werk
gaan is al leuk. Niemand is gestrest of onaardig. De burger is een beetje te vergelijken met, voor de mensen die Spongebob kennen, de krabburger. Het is allemaal vers gemaakt met een heel speciaal
recept je hebt er allerlei verschillende soorten van. Wat een gedoe om een burger, zou je denken.. Maar eerlijk is eerlijk; het was het lekkerste broodje hamburger ooit. Dunedin was de
volgende bestemming. We maakte kennis met Cam, onze nieuwe driver voor de komende tijd. Dunedin was een gewone stad net als andere steden. Niet veel te beleven. We hebben hier dus ook niet echt veel
gedaan. We bleven hier ook maar een nachtje. Een ander mooi plekje, Lake Tekapo, was onze uitstapplaats voor vandaag. We maakten nog een stop bij, jawel, de steilste straat van de wereld die
we met heel de bus gingen beklimmen. Cam beloofde ons een Coca Cola fontein waar we ons flesje mee konden vullen. Steil was het, met kleine stapjes naar boven ging het wel, maar het was een hele
klim. Helaas helaas, de Coca Cola fontein bleek in de realiteit maar een klein waterkraantje te zijn. He grapjas! Os en ik zouden vandaag een tocht gaan maken op paarden door de bergen heen.
Het leek ons een heel avontuur (het leek me vooral ook heel leuk om Oscar op een paard te zien hobbelen), maar helaas ging het niet door omdat er te veel wind stond. We dachten: als die paarden ons
niet brengen, klimmen we zelf wel. We hebben dus de berg: Mount John beklommen en zijn naar de top gelopen waar ons een uitzicht opwachtte waar je sprakeloos van wordt. Het meer was zo ontzettend
blauw, turquoise en daarnaast die bergen.. Het was schitterend. Die avond hebben we nog met de hele groep gebarbecued, dat was erg gezellig:) we sloten het af met een lekker bakje Hokey Pokey ijs,
wat typisch Nieuw Zeelands is. Het is een soort vanille ijs met stukjes crunchy honing en caramel. Een aanrader! Vandaag stond ons een lange dag te wachten. We gingen van Tekapo naar
Christchurch naar Kaikoura. Veel mensen stapte uit in Christchurch en eindigden daar hun Nieuw Zeeland avontuur. Een andere reden om daar te verblijven is er ook niet echt. Ieder dag zijn daar nog
naschokken van de aardbeving en een hele hoop huizen en gebouwen zijn ingestort. Het centrum mag je niet in omdat dat te gevaarlijk is. Sommige winkels zijn nu in grote containers gevestigd wat
er wel bijzonder maar ook droevig uitzag. Een puinstad. In Kaikoura kwamen we langs zeehonden waar we echt heel dichtbij konden komen, vanaf een paar meter. Om vijf uur waren we in het hostel,
we waren heel moe van de dag in de bus! We hadden een gezellige kamer vol met Duitse meiden. Oscar dook het zwembad en de sauna uiteraard weer in. We hebben lekker gerelaxt en gekletst en gegeten met
zijn allen. De volgende ochtend hadden we een afspraak met een oude bekende. Greg Ashwell, die Oscar in Goes een Maori tattoo had gegeven woonde in dit dorpje. We bezochten hem, niet geheel zonder
reden natuurlijk. Oscar en ik hadden lang geleden de afspraak al gemaakt. Os heeft nu een nieuwe Maori tattoo op zijn andere arm laten zetten wat als symbool staat voor deze reis en het genieten in
het leven. Ik heb mijn lijfspreuk, Hakuna Matata, op mijn voet laten zetten. Allebei zijn we er heel blij mee! Een mooie herinnering aan onze reis. Op de terugweg hebben we lekker ijs gekocht en van
het weertje genoten. We hebben ook nog een mooie wandeling gemaakt aan het strand. Vanavond was ons laatste avondje op het Zuider eiland. De ochtend erna stapten we weer op de
ferry richting Wellington. We stopten nog bij een andere seal colony waar wel veertig zeehonden en baby zeehondjes lagen. De jonkies waren allemaal heel actief aan het spelen, heel lief! In
Wellington bleven we een nachtje omdat we hier al waren geweest. We ontmoette Matt, de buschauffeur, de volgende ochtend, een prettig gestoorde kiwi! De bus was niet druk, er zaten maar zeven mensen
in! We ziijn gestopt bij de TUI brouwerij (het bekendste bier van Nieuw Zeeland) en bij een kiwi house waar we de witte en bruine kiwi vogels hebben gezien. Het zijn nachtdieren dus ze zaten in een
soort rood licht waardoor ik ze niet zo goed op de foto heb kunnen krijgen helaas. Ze zijn best groot en snel trouwens! We hoopten eigenlijk dat we er een in het wild zouden tegenkomen, maar helaas.
We kwamen aan in Taupo waar we ook al waren geweest. De volgende dag gingen we naar Auckland waar we ook maar een nachtje verbleven. We hadden wel geluk dat in het Albert Park een Chinees festival
was met allemaal gekleurde lampionnen, opvoeringen, kraampjes en etensstalletjes wat weer een belevenis was! Die volgende ochtend vertrokken we in de bus naar Paihia in the Bay of Island in het
Noorden van Nieuw Zeeland. Een kustplaatsje, altijd leuk. Wij waren er net in het weekend dat het Waitangi Day was, de dag dat Nieuw Zeeland een feit werd. We zaten in een leuk gezellig hostel. In de
avond kwamen we, hoe toevallig, twee Zeeuwse meiden tegen, die Oscar kende van thuis. Daar hebben we de hele avond gezellig mee gekletst! Wat een toeval. We zijn de dag erna met de ferry naar
Russell (het allereerste dorpje van Nieuw Zeeland), gegaan waar we een hoop mooie wandelingen hebben gemaakt naar stranden en door het bos. Dat was heel mooi omdat je zo uitzicht had op veel
eilandjes in de zee. We hadden grotendeels goed weer dus dat viel niet tegen! De dag erna bezochten we het festivalterrein van Waitangi Day wat een hele ervaring was. Er waren eetkraampjes,
kleding en sieraden kraampjes, dansgroepen en bandjes. Het was een echt Maori festival. Er waren ook niet zoveel toeristen dus we zaten lekker tussen de locals. In Nieuw Zeeland is de Maori cultuur
iets heel groots en het is echt iets waar ze trots op zijn naar mijn idee. Het is heel anders dan met de Aboriginals in Australie. De Maori mensen zien er ook allemaal heel stoer uit. Van jongs
af aan lopen jongens en meiden al met grote baseball petten op en stoere kleding aan. De Maori taal wordt ook veel gebruikt in Nieuw Zeeland. Os en ik hebben al het een en ander mogen leren.
Bijvoorbeeld: Kai betekent eten, Paki Paki betekent applaus, Kia Ora is een groet Waka betekent vervoersmiddel. De plaatsnamen zijn grotendeels ook Maori namen. Het is iets wat het land mooi en
bijzonder maakt, vind ik. Na de laatste dagen in Paihia hebben we de èchte laatste dagen in Auckland doorgebracht, wat op zich een stad is waar niet veel te beleven is. Na ongeveer vijftien keer in
drie dagen de winkelstraat door gelopen te hebben, een aantal bieb bezoekjes en park-lig-momentjes was ons Nieuw Zeeland avontuur dan echt aan zijn einde gekomen. Ik ben vast een hoop vergeten, je
maakt ook zoveel mee! Dat zien jullie dan wel terug op de foto's. Het is inmiddels alweer kwart voor drie dus zo gaat de tijd toch best snel! We hebben de afgelopen dagen in Auckland ook veel
tijd besteedt aan werk zoeken in Cairns want het is nu wel echt nodig. Als we in Cairns zijn gaan we al onze energie steken in het vinden van werk hopelijk met goed resultaat. We zullen zien... Ik
wens jullie heel veel plezier in het ijskoude, besneeuwde Nederland en geniet van het schaatsen!! In Cairns is het nu gemiddeld 33 graden lazen we. Wat een verschil he? De foto's komen binnenkort op
de picasa site dus voor de geïnteresseerden... Ik hoop dat ik jullie nu ook een klein beetje heb kunnen laten meedromen in de mooie wonderen van Nieuw Zeeland! Heel veel liefs Oscar en Lisa KIA
ORA
Kia ora Eerst begin ik met een paar weetjes over Nieuw-Zeeland. Wist je dat (in) NZ: - uit 2 delen bestaat, het noorder en zuider eiland. - maar 4,2 miljoen inwoners heeft. - 60 miljoen schapen telt.
- dus een hoop shoarma en kekab KAN produceren. - wereldkampioen rugby is ALL BLACKS. - het land van de Maori is. - Zo genoemd is door de nederlanders, als eer aan onze provincie Zeeland (volgens te
papa museum in Wellington). (Abel tasman) - inwoners kiwi's worden genoemd. - lord of the rings is opgenomen. - 8x groter dan Nederland is. -1600 km langs is. - in het maori's aotearoa heet. -Sweet
as: goed/gaaf/cool/vet betekend. Dag 1: Auckland We vertrokken om 9:00 am van ons hostel in Brisbane richting de airtrain. Toen we op de luchthaven in Brisbane aankwamen gingen we eerst op zoek
naar de incheckbalie. Het ging allemaal heel snel, vooral nu we van die getrainde reizigers zijn. In het vliegtuig hebben we een leuke film gekeken, en iets daarna zette de piloot de landing in. Op
de luchthaven in Auckland zijn we op zoek gegaan naar een shuttlebus die ons zou brengen naar het hostel. Onze eerste nacht in het paradijs genaamd Nieuw-Zeeland kon beginnen. Dag 2: magicbus, lord
of the rings en de maori's 6:00 sochtends ging de wekker alweer af, douchen-ontbijten en spullen pakken. We moesten niet ver lopen om bij de opstapplaats van de magicbus te komen. De magicbus is een
tourorganisatie waarmee we onze nieuw zeeland trip gaan maken. Ze rijden ons over beide eilanden en ze stoppen op de mooiste plekken. Onderweg kan je opgeven welk hostel je wil slapen en welke
activiteit je wilt gaan doen en dat boeken ze dan voor je. Onze buzzchauffeur was een grappige kiwi. Ik typ niet voor niks Buzz want dat was zijn naam. Hij leerde ons gelijk een aantal maori dingen
zoals: groeten is kia-ora, en met je neus tegen de neus van de ander is hetzelfde als wij een hand geven. Nadat Buzz zijn intro-praatje had gedaan konden we op weg naar onze eerste stop ROTORUA.
Tijdens de rit hebben Lies en ik besloten om de Hobbiton-tour te gaan doen. Daar kwamen we dan aan in the shire, het dorp van niemand minder dan frodo de ringdrager uit Lord of the rings. Het was
heel leuk om daar rond te lopen het was precies zoals in de films. Al die kleine huisjes, het cafe, de partytree en wat ik het mooiste vond het huis van Bilbo (de vorige ringdrager). Momenteel zijn
ze een nieuwe film aan het opnemen daar "the hobbiton" eind 2012 in de nederlandse bioscopen te zien, lisa en ik hebben daar rond gelopen hoe vet is dat! Na de rondleiding werden we naar ons nieuwe
hostel gebracht in Rotorua. We hadden niet veel tijd om te relaxen en het hostel te verkennen want de volgende tour stond alweer gepland. Om 19:00 uur stond onze waka klaar(waka is maori voor
auto/busje) om ons naar the maori village te brengen. Maori is het volk dat als eerst in Nieuw Zeeland leefde. Ze staan bekend om de tattoo's in het gezicht/lichaam en de haka(intimiderende dans en
kreten). In the village kregen we shows te zien van de haka, gevechtstechnieken, zang en dans en ze lieten hun gewoontes en levensstijl zien. Aan het eind van de avond werd iedereen uitgenodigd
voor het avondmaal. Maori's warmen hun eten op onder de grond omdat het bloedheet daar is. Dag 3: Wai-o-tapu wonderland - taupo. Ttrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr deed het wekkertje weer zoals elke ochtend.
Backpacken is geen vakantie het is keihard werken;) Nadat de spullen weer in de tas zaten werden we gebracht naar wai-o-tapu wonderland. De eerste stop was bij de mudpools, wat heel bijzonder
was om te zien. De ondergrond is zo warm dat het modder gaat borrelen, prutelen, dampen en vooral stinken. We stonden gelukkig op een veilige plek want de hete modder vloog de lucht in. Het busje
weer in en richting de geiser. Daar zaten we dan met 50 mensen naar een geiser te kijken wachtend dat die zou gaan spuiten. Toen het eenmaal zo ver was, was het een plaatje om te zien. Eerst kwam er
allemaal schuim en rook uit en vervolgens een straal heet water wat wel 10 meter de lucht in vloog. Stop 3 was wai-o-tapu wonderland een heel gebied met allerlei soorten natuur. Er waren
mudpool, watervallen, bergen, heet(100 graden) watervijvers, bomen en rotsen. We hebben een walk gedaan van 75 minuten en onze ogen uit gekeken. Ons eindstation van deze drukke dag was Taupo. We
hebben niet veel in Taupo gedaan want we kwamen laat aan en we zouden er maar 1 nacht blijven. We zijn even onze boodschappen gaan halen in het centrum voor de volgende dag. Dag 4: National
park - Waitomo caves Tijdens de reis van Taupo naar het National park hadden we een stop van 3 uur. We besloten om de grotten in te gaan met een gids om daar gloeiwormen te bekijken. De grotten waren
pikdonker en af en toe deed de gids lichten aan. Op een heel donker stuk zagen we boven ons allemaal kleine lichtgevende stipjes. Het leken op allemaal kleine sterren die naast elkaar stonden. Deze
gloeiwormen komen maar op 3 andere plaatsen in de wereld voor pretty awesome dus. Het was heel lastig om foto's te maken van de lichtjes. Lisa is het toch gelukt om er een paar vast te leggen maar op
de foto ziet het er niet echt spectaculair uit. De wormen hangen aan het plafond en zijn wel 10 cm lang, het bovenste deel geeft licht. Het was best bijzonder om te zien hoeveel lichtgevende stippen
in de grot waren het leken wel glow in the dark sterretjes. Na de grotten reden we door naar het National park hostel in de bergen. Dag 5: rustdag Na al dat zware reizen en vroeg opstaan hebben
we een rustdag ingelast. Ook wilden we rusten omdat we de dag daarna the alphine crossing wilde gaan lopen(hike van 19,4 km). The alphine crossing is de mooiste hike van Nieuw-Zeeland en volgens de
kiwi's natuurlijk de mooiste van de wereld. Deze dag hebben we ook wat voorbereidingen kunnen treffen zoals de juiste kleding en schoenen huren. Nadat alles geregeld was hebben we lord of the rings
deel 2 gehuurd om te kijken hoe frodo deze route zou afleggen ter inspiratie. We zijn die avond vroeg ons mandje ingedoken want het is een pittige route. De route leidt ons over bergen, rotsen,
water, vulkanen en langs craters, meren(emerald lakes) jungle en MOUNT DOOM(mordor: daar moet frodo de ring in gooien om hem te vernietigen). Slaap lekker Dag 6: the alphine crossing Het was een
koude en hele mistige ochtend. We reden richting de berg waar onze eerste hike ooit zou beginnen. Tijdens de eerste paar km kreeg iedereen het toch best warm en de eerste kledinglaag verdween in de
tas. Hoe verder en dus hoger we liepen hoe kouder het werd. Het was inmiddels ook beginnen te regen en we liepen tussen de dichte mist en wolken dus we werden kletsnat. Helaas door de mist en wolken
hebben we niks van de prachtige omgeving kunnen zien. Na 4,6 km kwam de angst van iedereen "the devil stears" dat is een pad soms met trappen en soms met rotsen die 40 minuten duurt en een stuk
omhoog gaat. Je gaat van ongeveer 1400 meter hoogte naar 1886 meter hoogte. Bergopwaarts was pittig voor velen Lisa had het er ook heel zwaar mee, maar ze liet zich niet uit het veld slaan. Ze ging
stug door en ze versloeg de man met de hamer met een K.O. Het begon steeds harder te waaien en steeds meer te regenen het werd ijskoud. We waren aangekomen bij the red crater, rechts van ons was de
crater (we konden er zo inkijken maar helaas was het te mistig) nog een stukje en we hadden de top bereikt van de berg. Maar bij the red crater lagen mensen van onze groep op de grond omdat het zo
hard waaide. Bij elke windvlaag werd je 2 meter omver geblazen zo krachtig hadden we de wind nog nooit meegemaakt. We besloten ook maar te gaan liggen want omwaaien was geen optie. Je kon rechts in
de crater waaien of links de afgrond in. Iedereen besloot om terug te draaien en niet tot het uiterste topje te gaan. Lisa en ik twijfelde in het begin want we hadden een doel! Maar we besloten met
de groep die nog over was om terug te gaan. Dus daar gingen we dan 8 km helemaal terug gelukkig bergafwaarts dit keer. Het was ijskoud en onze kleren waren kletsnat, maar we waren wel een hele mooie
ervaring rijker. Eenmaal weer in het busje aangekomen zat iedereen er alweer, niemand heeft het afgemaakt achteraf dus verstandig dat ook wij terugkeerde. Lisa en ik waren bij het groepje dat het
verst en hoogst gekomen was dus we mogen best trots op onszelf zijn. (we hebben ongeveer 16/17km gelopen). Ik ben vooral trots op Lisa want ik had niet verwacht dat het zo'n taaie tante was;) ze
heeft het heel goed gedaan en bleef positief, ook is ze 2 dikke vette blaren rijker en ik lekker niet:D hahaha Terug in het hostel heb ik een bloedhete douche genomen van een uur en dat was zeker
weten de lekkerste douche die ik ooit genomen heb. Dag 7: Wellington eindstation van het noordereiland Na een heerlijke nacht geslapen te hebben stond de magicbus alweer klaar om ons te brengen naar
de hoofdstad Wellington. Het was moeilijk uit bed komen vooral voor Lisa, de spierpijn zat er zo goed in dat ze het lastig had bij lopen. Gelukkig voor Lies moesten we een aantal uren in de bus
zitten. Wellington is de hoofdstad en kent maar 3.934 inwoners. Het is weer een apart verhaal hoe Wellington hoofdstad is geworden. Het noordereiland was bang dat het zuidereiland een eigen land zou
beginnen. Om het zuidereiland er toch bij te betrekken hebben ze Wellington hoofdstad gemaakt. In Wellington kan je de ferry nemen naar Picton op het zuidereiland. En zo was Auckland hoofdstad af,
terwijl Auckland 1.6 miljoen inwoners telt. Dag 8: Dagje hoofdstad Na lange tijd konden we eindelijk weer eens uitslapen, uitslapen is voor ons 9 uur half 10 ongeveer. We zijn naar de hoofdstraat
gegaan en van daaruit richting de cable car. De cable car bracht ons naar de botanic gardens(heel mooi park met bloemen, fontijnen, vijvers, standbeelden, bomen en rotsen). In de rozentuin hebben we
gepicknickt en even gelegen. Het was warm weer dus zijn we naar het nepstrand gegaan. Dit strand is aangelegd door mensen en dus niet door de natuur zelf geschapen. Ik ben maar heel even de zee
ingegaan want het water is hier veel kouder dan in Australie. Na deze relaxte dag gingen we onze laatste nacht in op het noordereiland. We keren nog wel terug op het noordereiland want we vliegen
weer vanaf Auckland terug naar Aussie. Lisa typt de volgende blog maar dan over het magische zuidereiland! SWEET AS Oscar
Daar zijn we weer, het is allemaal een beetje anders gelopen als gepland.
In ons vorige verslag vertelden we jullie dat we een baantje gingen zoeken in de buurt vanBrisbane, mogelijk met Tony's hulp. Helaas had Tony geen connectiesdaar dus gingen we zelf opjacht naar een
baantje.Na lang zoekenen heel wat telefoonnummers afgebeld te hebben kwamen we dan eindelijk bijeen advertentie van fruitplukkenin Caboolture (35 minuten vanaf Brisbane). We hadden gebeld en we
konden al meteen komen als we wilden.Zij zouden werk voor ons regelen en wij zouden slapen in een vanhun hostels. Dat leek ons prima. We hadden de Greyhound bus geregeld en konden woensdag
vertrekken naar Brisbane.
Daar gingen we dan, alles was gepakt en we waren klaar om te gaan. We namen afscheid van ons heerlijke huisje bij de familie Reardon, en gingen op weg naar de Sydney Central Station. De busreis
duurde vijftien uur, dat ging overigens best snel. We hebben zelfs niet eens zo slecht geslapen.We zijn natuurlijk ook wel een beetje getraind navijf wekenzittend in een auto te hebben
geslapen.
s'Ochtends om tien voor tien kwamen we aan in Brisbane, en de trein naar Caboolture sloot meteen aan, evenals de bus naar de straat van bestemming. DeFrankstreet.Het leek allemaal zo
perfect.Leek... helaas! We kwamen aanbij het huis en voelden ons al niet echt prettig. Het leek een soort achterstands buurt met allemaal kapotte huizen. Voordat we hetkantoortjeingingen,
waarschuwden een vrouw ons al. 'Ik zou daar niet naar binnen gaan, het is zonde van je geld en van jetijd'. Maar goed wij hadden hiervijftienuur lang voor in de bus gezeten endat hele stuk met onze
zware backpacks op gelopen, dus wegingen toch maar naar binnen. Daar kwamen we aan, in hetkantoortje, beter gezegd oud mufrommelhok waar de sigaretten zelfs in de gordijenen hingen. Daar zat meneer
Spiros in zijn rolstoel, met zijn blouse open waar een dikke bloteharige buikuitkwam.Daarachter zat zijn secretaresse (zo noem ik haar even)' Kylie' heette ze, die er op zich wel normaal uit zag.
We kregen meteen papieren in onze handenwaar we onze gegevens op inkonden vullen enze vertelde ons over hetfruitplukken en het werk daarbuiten.Het fruitplukken bleek pas over twee weken te kunnen,
wat voor ons niet echt zinvol was aangezien we maar drie weken hadden om te werken. We kregen een formulier (gekopieerd uit de krant)met een aantal nummers en advertenties erop die we zelf moesten
bellen. Even later zei meneer Spiros dat er toch waarschijnlijk de volgendeweek al werk was in de fruitpluk maar dat ze wachtten op een mailtje van hen. We konden dus tot die tijd de advertenties
afbellen en dat voor in de tussentijd te doenals werk. Vervolgens bracht ze ons naar een huis waar nog een kamer voor ons vrij was. We wilden eerst zien watvoor huizen het waren voordat we daar
voor betaalden. We kwamen aan bij het eerste huis waar nog een kamer voor ons zou zijn. Daarbinnen zaten allemaal backpackersdie ons nogalaankeken of we indringers waren dus we voelden onsniet heel
erg op onsgemak.Er bleken daar geen kamers vrij te zijn dus gingen we verder.Het huisboven het kantoortje wasnog helemaal leeg duskonden we daar in. Het was een huis met een twee slaapkamers, een
badkamer, een keuken en een tv kamer. Hetwas niet echt wat weverwacht hadden, het was er ook behoorlijk stoffig en kaal.Ze hadden dan wel weer free WIFI. Maar goed wedachten,we zijn hier toch niet
heel vaak en het is maar voor drie weken. Dus met goede moed betaalden we de huur. We moesten meteen voor twee weken betalen.
Toen we eenmaal op ons kamertje zaten, gingen we de boel eens onderzoeken. De deur bleek niet op slot te kunnen, toen we om de sleutel vroegen kregen we die niet omdat meneer Spiros dit
vierentwintig uur achter elkaar bewaakte. (Een dikke invaliede man in een rolstoel). We ontdekten een mierennest in ons huis en er lagen allemaal stofbollen op verschillende plekken. We hadden het
nog eens over waar we nu weer terecht waren gekomen. Toen we zaten op het stapelbed en boven ons keken zagen we een opgedroogd ei dat met inhoud enal tussen het matras en de lattenbodem was
geperst. GATVER! Heel vies. Daar een klein beetje naast stond een tekst geschreven. 'Dont trust him, he's a lyer. TAKECARE!' We dachten watis dit nu weer en gingendieSpiros eensGoogelen.
We kwamen bij een pagina met allemaal verhalen enblogsvan andere backpackers datDoc Spiros (zoals hij graag genoeomdwil worden)niet te vertrouwen is. dat het hier verschrikkelijk is, dat hij een
grote bedrieger is en zijn afspraken niet nakomt. Na verschillende blogs gelezen te hebben voelden we ons al helemaal niet meer op ons gemak. Hij is zelfs in aanraking met de politie gekomen en hij
is op de televisie geweest dat het een bedrieger is etcetera. Er stond ook 'DON'T GO FRUITPICKING FOR DOC SPIROS IN CABOOLTURE', op verschillende sites. We dachten meteen: 'We moeten hier weg!',
maar we hadden al onze huur betaald voor twee weken $260 dollar per persoon, dat is ongeveer220 euro geloof ik. We besloten ons geld terug te gaan eisen. We vonden het allebei best wel spannend om
dit te doen omdat we totaal niet wisten wat die man allemaal zou doen. Uiteindelijk hebben we de helft teruggekregen de andere helft kregen we niet meer terug, balen dus! We wilden daar geen minuut
langer blijven en namen dus snel de bus naar het treinstation waar we de trein terug naar Brisbane zouden nemen. Dan daar maar wat zoeken dachten we. Op het station van Caboolture kwamen we nog
twee andere backpackers tegen. Ik hoorde hem iets zeggen over de Frank Street en vroeg of ze ook naar Spiros gingen voor werk.We hebben het ze meteen afgeradenen vertelden ons verhaal. Ook zij zijn
uiteindelijk weerinde trein terugnaar Brisbane gestapt. In de treinhebben we een hostel gevonden in de Lonely Planet, Banana Benders, en gebeld of ze daar nog plek hadden.Dat hadden ze. Toen we
uitstapten zagen we ietsverder meteen een hele rij met hostels naast elkaar, ons hostelwas als een van de laatste van de rij.We kwamen aan in het hostel en de man die we spraken vertelde ook over
Doc Spiros, dater onderzoek naar hem wordt gedaan en hij alverschillende keren op televisie is geweest. Achteraf slaanwe onszelf wel voor onze hoofdjes aangezien we zonder het echt te vertrouwen en
we zondervooraf echtresearch te hebben gedaan,het toch hebben gedaan. Een hele goede les voor de volgende keer dus!!
Maar goed, Banana Benders bleek een leuk hostel te zijn. Lekker rustig en toch ook gezellig met een terrasje waar iedereen buiten kon zitten en over de hele stad konden kijken! Vooral in het donker
was dat mooi met al die lichtjes.Daar zit je dan, in Brisbane, zonder werk...We besloten om de volgende dag in Brisbane werkte gaan zoeken. Die avond sliepen we al om half tien in deavond,zo moe
waren we van die dag. De volgende ochtend hebben wealle hostels afgebeld om te vragen of ze nogschoonmakers nodig hadden voor gratis accomodatie, maar dat was helaas niet het geval. Ook zijn we de
supermarkten langs gegaan om te vragen of ze nog werk voor onshadden, maar nee helaas. Na alle baantjes sites nog grondigte hebben doorzocht maar niks konden vinden, en andere backpackersons erop
attendeerden dat het moeilijk voor ons wordt om in Brisbane een baantje te vindenzaten we wel evenbehoorlijk in een dip. Want ja, onze vlucht naar Nieuw-Zeeland gaat pas over drie weken.
We kwamen bij het plan om al onze plannen om te gooien. We hebben namelijkhet geluk met onze tickets, dat we deze tijdens onze reis kosteloos kunnen verzetten. Het idee was namelijk om onze tickets
naar Nieuw-Zeeland te vervroegen zodat we al veel eerder konden. We hebben de 'Magicbus', de bus waar we mee reizen in Nieuw-Zeeland gebeld of dit mogelijk was en natuurlijk China Airlines of we
onze tickets konden verzetten. Dat kon gelukkig. Na alles geregeld te hebben waren we beiden zo opgelucht en zagen we het weer helemaal zitten.
Het nieuwe plan:
We blijven nu nog tot dinsdag tien januari in Brisbane.
Tien januari vliegen we van Brisbane naar Auckland.
Tien februari vliegen we weer terug van Auckland naar Brisbane.
Elf februari vliegen we van Brisbane naar Cairns waar we dan (hopelijk wel) gaan werken. Tony heeft daar wel connecties dus we hebben hoop! ;)
Na die maand werken gaan we de Oostkust doen met de Greyhound Hop-on-Hop-off bus.
We zitten nu trouwens in het Brisbane City Backpackers hostel. Het is een groot en gezellig hostel met een zwembad op, jawel,ons dakterras, met vele lounge ruimtes, gratis internet, een
backpackersbar,een kleine bioscoopen backpackersvanjong tot oud.We slapen in een kamer met dertig bedden voormaar $21 per nacht. Klinkt goed toch?
We zijn vandaag naarBrisbane International geweest,dat is weer eenonderdeel van de Australian Open geloof ik.Voor de rest gaan we lekker de stad verkennen en morgen gaan we naar het stadsstrandje
(Als het weer het toelaat).Het iserg warm maar vaak ook benauwd, en klef weer.Morgenhebben ze beloofd datde zon ging schijnen we zullen zien..
We hoorden dat het weer in Nederland lekker stormachtig is? Dijken doorgebroken in Groningen en mensen geevacueerd? Datis niet best.We zullen een beetje van ons goede weer naar jullie opsturen, wie
weethelpt het!
Voor iedereen die is begonnen aan zijn of haar goede voornemens, succes en volhouden! Haha;)Ons goede voornemen is... Genieten, genieten, genieten en eh.. O ja nog eens genieten!!!
